Workshop en reizen, door gastblogger Antonia Hering

Eindelijk is het zover. De workshop in Engeland! Deze keer zit het weer mee en is het voor de verandering in Woodbridge eens niet vreselijk koud. De zon schijnt en de dames van de Cottonclub Quilters hebben er zin in.

Al gauw is iedereen bezig. Ik zit ze wel een beetje achter de broek. Aan het einde van de workshop wil ik natuurlijk wel resultaat zien! Ik ben de strijkjuf en loop me de benen uit het lijf maar met heel veel plezier. En ja hoor natuurlijk ben ik niet de enige die bij het maken van het voorbeeld iets moest uithalen…….het gebeurt hier ook! Ieder jaar geef ik hier een workshop en ondertussen kennen we elkaar goed. Soms krijg ik in het Engels opmerkingen naar mijn hoofd waar ik niets van snap, en dat uiteraard tot grote hillariteit van iedereen. Maar ja mijn Engels is toch duidelijk beter dan het Nederlands van hun. Geen woord kennen ze. Dus ik vertel ze soms in het Nederlands wat ze moeten doen. En dan kijken ze me aan!

Stil aan het werk maar hieronder snorren de machines er vrolijk op los.

En tada!! Iedereen heeft zijn werk aan het einde van de workshop af. Een kerst center piece. Zie hier het resultaat! Mooi he! Apetrots ben ik op de meiden! Allemaal hetzelfde en toch ook weer zo verschillend.

Ik houd van reizen

Met de workshop achter de rug staat onverwachts de Shetland eilanden voor de deur. Oke…….ik houd van reizen maar dit slaat werkelijk alles. Australia, DOWN UNDER zou je toch denken dat met een dag reizen dit eiland het verste weg ligt……maar helemaal fout. Als je naar de Shetland eilanden (Schotland officieel) wilt ben je 2 dagen onderweg. Tweemaal de nachtveerboot. De eerste van IJmuiden naar New Castle. Dan 400 km racen door Schotland naar Aberdeen en gauw op de 2de boot naar Lerwick op het Mainland. Allemaal geen probleem want je boekt ook een heerlijke hut en slaapt prima.

Dat was althans de bedoeling! Niet helemaal gelukt kan ik vertellen. Tijdens het racen met de auto om op tijd in Aberdeen te zijn krijg ik een telefoontje net als ik bij een stop op het toilet zit. Hoe ongemakkelijk! Dat had natuurlijk al een voorteken moeten zijn. De vraag is of we ons kunnen haasten…………..de boot vertrekt namelijk een uur eerder in verband met ruwe zee.

Boten toch al niet mijn ding

Nu zijn boten toch al niet mijn ding, vliegen wel, maar gelukkig redden we het in tijd en checken in. En de ruwe zee……nou dat hebben we geweten. De hele boot is zeeziek geweest, mijn persoontje inclusief. Bah! Zelfs Jaap heeft niets gegeten en dat komt niet vaak voor. Mijn evenwichtsorgaan is totaal op hol geslagen. Na een onstuimige lange reis eindelijk op het Mainland en gelukkig wordt het snel beter. En tja daar zit natuurlijk het mecca van de Shetland wol!!

Niet te weerstaan die wol

En laat ik behalve het quilten natuurlijk ook breien, haken en nog veel meer dingen leuk vinden. Niet te weerstaan die wol. Ik sta nog net niet te kwijlen. Ondanks ik er totaal geen tijd voor heb en op aandringen van mijn man (die mij ook langer kent dan vandaag!) besluit ik toch om maar een paar bolletjes te kopen en een leuke fairisle das te breien voor bij mijn rode jas. Gelijk bezig en zie hier het eerste resultaat.

Helemaal leuk. Ik ben totaal vergeten dat ik er eigenlijk geen tijd voor heb en ga terug naar de winkel om mijn lapje te laten zien.

Beheersen is duidelijk in dit geval niet mijn sterkste kant, want uiteindelijk kom ik thuis met een zeer grote tas vol met 63 bolletjes in 11 kleuren. Je kan het toch niet riskeren om tekort te hebben??

Mooi he!

En breien maar. Al gauw heb ik genoeg plezier om mezelf ervan te overtuigen dat ik geen das moet breien maar een overslagtrui met dezelfde patronen.

Dus ik sla aan het ontwerpen en rekenen. Het stukje van de das is ondertussen proeflapje en na mijzelf gemeten te hebben lukt het aardig om een patroon op papier te zetten. Omdat ik aan de zijkanten geen naden wil brei ik alle panden tot een zekere hoogte tegelijkertijd. Dat zijn dus 444 steken. En dat past natuurlijk niet op mijn breinaalden. Dus 2 rondbreinaalden met losse stopjes gekocht. Zo kan ik ook niemand prikken als ik straks in het vliegtuig zit te breien, een top oplossing dus.

De kleurenkaart heb ik er ook maar bij gekocht, want natuurlijk wil ik in de toekomst meer van deze niet pluizende wol.

En breien maar

Van elke steek die ik doe geniet ik intens, maar ondertussen weet ik dat als ik weer thuis ben ik het zal moeten wegleggen om de laatste hand aan mijn quilt te leggen. Die staat immers op de nominatie om naar Amerika te gaan en moet dan natuurlijk af zijn.