Verhaal bij een quilt 4: Hemel en Aarde

Van de quilts die ik tot nu toe gemaakt heb (een stuk of tien, de kleintjes niet meegerekend)  zijn er drie waar ik het meest trots op ben. Ik wil hier vertellen over de eerste uit 2014, die de titel Hemel en Aarde kreeg. Deze heb ik gemaakt op verzoek van de eigenaren van een Herbergier huis (een rusthuis voor dementerende ouderen). De eigenaresse wilde graag een quilt aan de muur van de woonkamer. Zij kent mijn schoonzus en vertelde haar toevallig dat ze iemand zocht die dat kon maken. Mijn schoonzus weet natuurlijk dat ik quilts maak en bracht ons in contact.

Spannend

Ik vond het echt een super spannend idee, want ik had nog nooit een grote quilt zelf ontworpen. Maar dat was wél wat ik wilde doen. Ik dacht ook wel dat ik het zou kunnen. Het spannendste vond ik dat je niet weet of je opdrachtgevers jouw ontwerp wel mooi gaan vinden. Of het in de buurt komt van wat ze verwachten? In het kennismakingsgesprek bleek tot mijn vreugde dat ik de vrije hand zou krijgen qua ontwerp. Het was ook duidelijk dat ze niet op zoek waren naar een traditionele patchwork quilt, en het mocht kleurrijk worden. En ik mocht ook op mijn eigen tempo werken. Toen heb ik dus al snel ja gezegd tegen deze kans.

Ontwerpproces

Vanaf het begin heb ik de opdrachtgevers wel mee laten kijken in het ontwerpproces. Eerst ben ik gaan kijken in het Herbergierhuis, om te kijken op welke plaats de quilt zou komen te hangen. Op die vrije muur bleek ruimte te zijn voor een quilt van 2 x 3 meter.  Niet veel kleiner, want dat zou die in het niet vallen in de ruimte.

Verder keek ik naar het interieur en vooral de gebruikte kleuren. Het kleurenthema bleek Hemel en Aarde te zijn met blauw en zandgeel. Dat thema vond ik een mooi startpunt voor mijn ontwerp, en dat werd ook de titel van de uiteindelijke quilt. Zo vond ik dus een richtlijn voor een kleurenpalet, maar had ik nog geen vormen voor het ontwerp.

Het duurde een paar maanden voordat ik daarvoor een aanknopingspunt vond. In die tijd kijk je veel voorbeelden, maakt schetsjes, zoekt naar een eigen idee. Ik weet nog dat het idee ontstond in de trein op weg van een cursus naar huis; ik maakte een tekeningetje waarin ik speelde met de vorm van zaadjes. Van klein naar groot en van links naar rechts schuin omhoog. Dat idee sprak me meteen aan.

Uitdaging

De volgende uitdaging was om van een schets naar een definitief uitvoerbaar ontwerp te komen.  Ik vind het moeilijk om vanaf een a-4tje te beoordelen hoe een quilt zal gaan uitzien, dus ik probeer altijd op ware grootte te werken. Daarvoor heb ik de vloer van mijn werkkamer leeg gemaakt, en patroonpapier met schilderstape op de vloer vastgeplakt, zo groot als de quilt uiteindelijk zou moeten worden.

Zo heb ik de schets uitgewerkt tot een ontwerp. En vanaf het moment dat ik wist hoe het belangrijkste middendeel er uit zou zien, ging ik ook lapjes uit mijn voorraad op de grond op de schets leggen, om kleuren en combinaties daarvan uit te proberen.

Ik had al besloten dat ik vooral mijn zelf-geverfde stoffen zou gebruiken, zodat het nog méér mijn eigen ontwerp zou worden. Uiteindelijk heb ik die ook aangevuld met enkele commerciële stoffen uit mijn voorraad, met name voor de randstof.

Overigens ben ik niet heel kieskeurig in mijn keuze van stoffen, het hoeft niet nieuw en het hoeft geen katoen te zijn. Als de kleur maar goed is, en de structuur niet teveel afwijkt.

Afwerking

Het in elkaar zetten van de top, en later het doorquilten, heb ik op mijn eenvoudige huis-tuin en keukenmachine gedaan op een keukentafel. Het was wel een grote lap en dus veel bulk maar met geduld, oprollen van de afhangende stukken en stevig vasthouden is het gelukt. Wat heel handig was daarbij: mijn man had een grote plexiglas plaat over. Die heeft hij voor mij op maat van de tafel  gezaagd met een uitsparing voor de naaimachine erin. Wat balkjes eronder om de plaat op hoogte van de naaimachine te brengen. Had ik zo een mooi groot en glad werkblad dat na afloop netjes tegen de muur gezet kon worden.

Rafels

Bij het patchen heb ik overigens gedeeltelijk de naden aan de voorkant van de top laten vallen; ik hoopte dat die rafelrandjes een mooie strijklicht schaduw zouden geven, omdat het licht er van opzij op valt. Maar dat heb ik na het ophangen niet kunnen waarnemen.

Ophangen

Voor het ophangen van de quilt is ook een bijzondere oplossing gekozen. Mede omdat de quilt ook bedoeld was om de akoestiek in de woonkamer te verbeteren. Mijn man had bedacht dat het daarvoor goed zou zijn om de quilt een eindje los van de muur te hangen.

Dat is gedaan met behulp van een aluminium u-profiel.  Het profiel is als ophangrail aan de muur geschroefd, met de open zijde naar boven, naar het plafond. De quilt heeft over de hele breedte geen tunnel maar een strook stof, die op een houten balkje is opgerold. Dit balkje is met stof en al daarna in het u-profiel gestoken. De quilt hangt daardoor ter breedte van het u-profiel enkele centimeters van de muur af.

We weten overigens niet zeker of dit werkelijk veel heeft geholpen voor de akoestiek.

Tevreden

Maar de opdrachtgevers, de bewoners en ikzelf ook waren tevreden met het uiteindelijke  resultaat. Al met al ben ik ruim een jaar bezig geweest; van start tot aflevering. Daarna vroeg de Herbergier of ik nog een tweede quilt zou willen maken, voor in de eethoek. Daarover meer in het volgende blog.

Clasien Selman.