“Grenzen aan de groei”

Meteen toen het thema “Grenzen aan de groei” voor de Art Quilt wedstrijd bekend was, gingen bij mij de raderen draaien. Heerlijk om mee bezig te zijn, iets nieuws uitdenken. Verschillende ideeën zijn bij me voorbij gekomen waarvan sommigen heel geschikt zijn om op een later moment mee aan de slag te gaan. In eerste instantie wilde ik in tere, witgrijze tinten gaan werken.

Maar toen Corona weer opvlamde, kreeg ik behoefte om met kleur aan de gang te gaan. Ik had nog een UFO in een doos met log cabin blokken van handgeverfde stoffen. Nou ja, het was niet eens een ufo want op een paar blokken na waren het allemaal gekleurde repen, netjes op maat gesneden. Misschien kon ik daar wel wat mee.

Het was wel een heel grote variëteit aan kleuren, dus ik heb de geel-oranje-rode eruit gezocht. En de rest weer terug. Nog steeds een UFO dus..

Meest grijzen…

Ik heb op m’n laptop bij m’n afbeeldingen een map ‘Ideeën’ met allerlei foto’s van internet en tentoonstellingen. Met de kleuren in m’n achterhoofd ben ik daarin gaan rondkijken met de vraag of ik de gekleurde repen op één of andere manier aan het wedstrijdthema kon koppelen. Dat viel nog niet mee dus ik moest iets anders bedenken. Al scrollend door m’n foto’s zag ik in m’n portfolio twee eerdere werkstukken die ik met veel plezier had gemaakt maar waar niet zo heel veel kleur in zat, meest grijzen..

Ook daarvoor had ik de stoffen zelf geverfd met de kleur ONYX van Procion. Hiermee kun je een mooie zwarte kleur verven (Wel meer verfstof gebruiken dan aanbevolen) maar er komen bij het verven van een gradatie ook heel mooie grijzen tevoorschijn. Van deze verfsessies had ik nog veel stof liggen dus een deel daarvan heb ik bij de gekleurde repen gehouden.

Het ontwerp

De combinatie beviel me goed, maar nu nog een ontwerp, een plan. Na een paar dagen denken en dubben had ik een redelijk duidelijk idee voor ogen. Het mocht niet te “netjes” worden. Ik besloot daarom om de stoffen te scheuren in plaats van te snijden. Ongelijke rechthoeken en vierkanten. Helemaal willekeurig.

Ook wilde ik de stoffen niet aan- maar op elkaar zetten met de hand. Maar hoe moest ik dat aanpakken? Na enig denkwerk besloot ik zwarte vlieseline 180 als ondergrond te kiezen. Een dun, strijkbaar vlies waar je de compositie op kunt maken en als het naar je zin is vast strijken zodat je niet voortdurend spelden in je handen en kleding hebt als je met de hand wilt stikken.

De compositie

Toen de vlieseline vol lag met de lapjes heb ik gekeken of er verdeeld over het werk voldoende contrast in licht en donker aanwezig was. Het leek op het oog wel goed maar toch heb ik de lapjes nog vastgespeld en het hele werk op m’n ontwerpwand gehangen. Je kunt dan meer afstand nemen en eventuele mindere onderdelen in de compositie verbeteren. Het helpt om er een paar dagen achter elkaar af en toe even naar te kijken en zo nodig iets te veranderen. Toen ik tevreden was, heb ik alle lapjes vast gestreken op de vlieseline en een achterlap achter het werk gespeld en geregen.

Toen kwam het moment om de lapjes op elkaar te zetten. Ik gebruik daarvoor een borduurgaren wat ik met de stof heb mee geverfd. In een eerder, klein werk, ziet dat er zo uit:

Zoals je ziet, is dit een soort log cabin, dus zijn er veel meer naden dan in het ontwerp wat ik nu onderhanden heb. Daar zal het beeld dus minder druk worden. En waar zijn nu de kleuren gebleven?

Ze komen terug op deze quilt, maar dat duurt nog even. Eerst al het handwerk. Het resultaat is straks te zien tijdens de ATT in Rijswijk. Ik doe mee met de wedstrijd, maar buiten mededinging omdat ik in de Art Quilt commissie zit. Toch hoop ik op een juryrapport. Altijd goed om te horen wat er goed aan je werk is en wat nog beter kan!

Voor iedereen fijne feestdagen en een creatief 2022!

Marjolein van der Eijk