Levenloop in roerige tijden hoe verder?

In mijn blog van 20 mei 2020 schrijf ik het begin van deze quilt… “Levensloop in roerige tijden”

Levensloop in roerige tijd

En helaas, het is nog steeds een roerige tijd. Gelukkig hebben nu wel weer wat meer “speelruimte”. Wat fijn om weer wat mensen te zien!!!

Ik realiseer me goed dat ik jullie meeneem op mijn reis door de blokken, waar veel persoonlijke dingen in naar boven komen. Dit is wat er gebeurd als je deze quilt maakt. Deze quilt gaat over mijn leven. Het is zo bijzonder hier over na te mogen denken en te doen… en met jullie te delen…

De blokken die ik deze keer maakte hebben de thema’s:…

Vriendschap, werk en karakter….

 

“KARAKTER”

Tja, karakter, das nog wel een dingetje…nu kan ik wel mijn goede eigenschappen opschrijven die ik van mezelf vind en de negatieve dan? Die kunnen weer iets zijn om weer eens mee aan de slag te gaan…Eens goed naar jezelf kijken kan geen kwaad toch?..

De hulptroepen ingeschakeld

Hoe weet ik nu al mijn karaktereigenschappen?  Ik heb mijn vriendinnen een appje gestuurd. Want wie kennen mij door de jaren heen heel goed? Ja, zij…

Ik heb ze geappt met de vraag of ze mij wilde helpen met mijn karakterblok, gevraagd naar mijn positieve en negatieve eigenschappen…

Vol spanning heb ik gewacht met de uitkomsten. Want sommige weet je wel van jezelf. Maar sommige wil je NIET weten van je zelf🤣… Tjonge, Het is me een kostbare schat geworden. Ik kreeg er blozende wangen van… en tegelijkertijd het schaamrood op de kaken… 

Ik heb ze opgeslagen. Op een “baaldag” weet ik wat ik ga lezen… En wat fijn dat ze zo eerlijk zijn❤️…

Ik kan iedereen aanraden eens zo’n appje naar je vriendinnen te sturen🤩…

Hoe te verwerken?

Nu heb ik al die karaktereigenschappen bij elkaar, nu nog verwerken. Ik had van te voren bedacht wat ik wilde. Het wordt niet heel veel quilten…

Ik heb een foto opgezocht van mezelf en deze gekopiëerd. Mijn lichtbak erbij gepakt en op de grote lijnen en omtrek van mijn gezicht alle woorden geschreven met een frixionpen, de woorden die mijn vriendinnen me gestuurd hebben…

Toen ben ik gaan borduren. Bewust heb ik het met één kleur gedaan omdat ik dacht dat het dan duidelijker zou zijn. En dit is het resultaat geworden… Dit ben ik met mijn karakter…

“WERK”

Het blok werk. Ja,hoe belangrijk is/was dit in mijn leven.Als ikerover nadenk wel heel belangrijk. Het heeft me mede gevormd tot wat ik nu ben…

Waar te beginnen?

De zorg is voor mij altijd belangrijk geweest…als klein meisje wilde ik al “zuster” worden…

De zorg voor de ander… Hoe bijzonder op deze manier zo “dichtbij” bij de ander te mogen komen, hem / haar te kunnen ondersteunen op zijn/ haar moeilijkste/ gelukkigste momenten… Het blok word een rood kruis van de zorg… Het teken van de zorg… Daar omheen maak ik de rest…

De studie:

Ik besluit te beginnen met opleidingen. Het voorportaal voor werk. Zonder deze opleidingen was ik nooit gekomen waar ik ben geweest en nu sta..

Hoe typeer je je studie?… Voor mij met boeken en zeker gezelligheid… Terug kijkend naar mijn studententijd. Veel geleerd, in theorie en praktijk, veel achter de boeken gezeten…

Ook van het studentenleven optimaal genoten, met alle vriendinnen, lid worden van een studentenvereniging, mijn jaarclub. (Nu nog elke maand eten we met elkaar, dat doen we al 33 jaar, dat had ik toen niet kunnen bedenken)…

De andere opleidingen: in tijden dat de kinderen heel klein waren, het geploeter in de avonduren, terwijl je moe was. Ja, je moest er wat voor over hebben…

Bij sommige opleidingen, de confrontaties met de ander en met jezelf… Dat gaf altijd weer stof tot nadenken. Hoe leerzaam was dat…

Het kopje thee mag zeker niet missen, het staat symbool voor het plezier, de gezelligheid en de momenten van bezinning en troost ☕️ En dat doet het nog altijd…

Mijn werk als verpleegkundige: 

Wat een mooie, bijzondere tijd met veel warmte. Met moeilijke en makkelijke patiënten, gelukkige en verdrietige momenten. Wat staan leven en dood toch dicht bij elkaar…

Al die jaren op verschillende afdelingen met verschillende specialismes, wat heb ik daar toch veel geleerd van het leven. Op alle afdelingen kijk ik met een warm gevoel terug…

Denkende aan de eerste sollicitaties, de eerste afdeling waar ik echt ging werken. De eerste keer verantwoordelijk zijn voor je eigen acties en problematiek van de patiënten. Het eerste slechtnieuws gesprek. Later toen ik op de CCU (hartbewaking) werkte het samen vechten met de patiënt voor zijn/haar leven, mijn eerste reanimatie…

Wat  bijzonder dat ik dit al die jaren heb mogen doen. Het heeft een belangrijke plek in mijn hart…

Als coach:

Mijn werk als coach…

Hoe fijn is het, als je vooral in mijn geval, ouders vooruit kunt helpen, begrip kunt geven en ze hun kinderen daardoor net beter begrijpen. Als ouders en kinderen hoe moeilijk hun situatie ook elkaar en zichzelf weer een beetje terug kunnen vinden.
Het waarom en hoe. Heel speciaal. Al die ouders die zich zo openstelde, zo kwetsbaar…

En nu heel anders… Quiltbee’s:

En dan nu heerlijk op quiltgebied bezig zijn. Wat is het fijn dat quilten op mijn pad is gekomen…

Elke  vrijdagochtend en elke maand een avond een quiltbee te organiseren bij mij, bij  “P t’huis” in Geldrop. Wat heerlijk om de dames te mogen ontvangen, gezelligheid, leuke en minder leuke dingen mee te mogen delen…

Ik merkte vooral in de Coronatijd dat we elkaar niet konden zien, hoe belangrijk en fijn het is om deze groep te hebben. We zitten buiten of binnen, steeds opnieuw al die prachtige werkstukken. Het is genieten, de gezelligheid. Het delen van elkaars passie.En als we elkaar niet zien. We hebben een appgroep voor en met elkaar, heerlijk elke week contact en mooie werkstukken🤩…

“VRIENDSCHAP”

Mijn vriendinnen, door het leven heen, zo belangrijk voor me, zo waardevol, in goede en slechte tijden…

Hoe verwerk ik nu vriendschap?

Ahhh ja, ik maak een ode aan hen en maak hun zelfportretten. Een zelfportret  van mijn beste vriendinnen, mijn quiltvriendinnen, mijn jaarclub, mijn leeskring, mijn knutselclub… Alle vriendinnen die belangrijk zijn in mijn leven. Of ik ze nu elke week zie of 1x per jaar… Vriendschap beperkt zich voor mij niet tot zien…

 

Er is al menig ontwerpje door mijn handen gegaan en gemaakt voor ik tevreden was, de groepjes bij elkaar en de andere vriendinnen los, beetje op alfabet… Althans met de beginletter🤣… Want ja, keuzes maken welke vriendin eerst dat kon ik niet. De één  is al zolang mijn vriendin, de ander kort, de ene vriendschap heel intens, de ander wat losser…

Wat  heb ik met al deze vriendinnen veel meegemaakt door de jaren heen. Zo bijzonder…

De laatste blokken…

Dan resten nu nog maar een paar blokken om te gaan…

Verdriet, familie, dromen en thuis…

De eerste brainstorm heb ik op papier. Nu nog de uitwerking en het belangrijkste is… Tijd!…

Wie weet zijn ze een eind op weg als ik mijn volgende blog schrijf…

 

Veel quiltgroeten,

Petra Brueren