Even een tandje minder

Wat is het deze weken toch een heerlijk weer om met onze hobby bezig te zijn. Regen, wind, af en toe het zonnetje op de mooie gouden en warme kleuren van de herfst – prima achtergrond om onze lapjes extra te aaien en warme, knusse dingen te maken. Ik ben één van die quilters die altijd verschillende projecten tegelijk onder handen heeft. Sommige dingen achter de naaimachine, sommige met de hand. De afgelopen vijf weken is er echter heel weinig uit mijn handen gekomen. Door een knullig akkefietje liep ik een lichte hersenschudding op. No big deal, maar fel licht, herrie van de naaimachine en turen naar details op klein oppervlak passen daar niet goed bij. TV kijken of veel muziek of podcasts luisteren trouwens ook niet. Dus heb ik voor het eerst sinds hele lange periode, avonden en avonden achter elkaar helemaal niets gedaan.

Echt helemaal niets?

Dat was echt raar hoor. In het begin was het niet direct duidelijk wat nog wel of niet kon, dus gingen bepaalde handelingen nog op routine door. Dat je automatisch de dingen oppakt die liggen op de plekken waar ik normaal altijd ga zitten. Bij het merken dat ook de simpele dingen nu beter even konden wachten kwam er langzaam een nieuwe routine op gang. Minder lampen aan ’s-avonds, TV bleef uit, muziek bleef uit en iedere avond lekker op tijd naar bed.

Van niets naar iets

Gelukkig gaat het inmiddels weer beter. Ik heb veel minder last van de symptomen en heb weer de puf om na een dag werken achter een beeldscherm ’s-avonds ook nog lekker aan de slag te gaan. Ik ben klein begonnen om weer op gang te komen en ook om niet gelijk mezelf te ver te duwen. Wat dan weer niet handig voor dit blogje is, is dat ik geen foto’s kan laten zien. De tijd dat ik nog wel kon naaien heb ik besteed aan wat kadootjes. Ze zijn nog niet klaar en dus ook nog niet bij de ontvangers aangekomen. Dat bedoel ik: niet handig! Om van die gedachte even bij te komen plak ik hier gauw even een foto uit de oude doos. Mini-kater Tommy die ‘meehelpt’ om de bies aan te zetten van mijn Day in Giverny.

Of iets kleins

Tja, dat krijg je dan met zo’n deadline voor een blogje voor de deur, zonder dat ik leuke foto’s kan laten zien. Dan komt toch de gedachte op of ik niet iets kleins in elkaar kan draaien. Gewoon even iets tussendoor om lekker gedachteloos bezig te zijn en dat gevoel wat zichtbaar te maken van lekker met die lapjes bezig te zijn. Ik heb zo’n klein dienblaadje liggen waarvoor het wel leuk zou zijn om een klein placematje te maken. Iets simpels, gewoon met een paar driehoek blokjes.

Snelle driehoek blokjes

En die half square triangles zitten zo in elkaar wanneer je die methode gebruikt van 1 groter vierkant waar je op de diagonalen lijntjes trekt en daar aan weerszijden stikt. Ik noem ‘m mijn snelle driehoek methode. Die vierkanten kun je in achten snijden en dan heb je zo – poef – 8 blokjes klaar. Ik gebruik een handig precies-voor-dat-doel-geschikt lineaaltje om die blokjes op maat te snijden en zo had ik supersnel mijn 35 blokjes klaar. Ken je de methode nog niet? Dan heb ik hier een link naar een filmpje met wat meer uitleg.

Zo’n snelle driehoek is dan wel weer zo gemaakt, maar de blokjes zitten nog niet aan elkaar. Het placematje is nog niet af. Nee. Want ik moest eerst nog even dit blogje voor jullie klaarzetten ;-). Dus deze keer is het allemaal een tandje minder, maar gelukkig ben ik wel weer een beetje op stoom.

Lieve quiltgroeten,

Marjolein den Boer