Pour l’Amour du Fil

Een bezoek aan de quilttentoonstelling in Nantes in Frankrijk stond al een aantal jaren op mijn lijstje, maar was door verschillende omstandigheden er nog niet van gekomen. Dit keer moest het er toch maar eens van komen en toen ik las dat Nederland gastland was, was ik helemaal zeker. Ik begon ergens vorig jaar aan de planning. Vliegen? Met de trein? Zeker niet met de auto. Vond ik niet prettig in mijn eentje. En waar zou ik gaan logeren? Hmmm.

En zomaar plotseling ‘viel’ er een berichtje in mijn mailbox. Ine de Boer organiseerde op verzoek van het Quiltersgilde een busreis naar Nantes. Ok. Klaar was de planning en hup direct een mailtje gestuurd. Leuk, gezellig. Met z’n allen in de bus naar Frankrijk. Jammer genoeg kan er tegenwoordig, vanwege de wet op de privacy, geen deelnemerslijst meer naar de reizigers worden gestuurd en zo wist ik, op 1 persoon na, totaal niet wie mijn medereizigers zouden zijn. Quilters in elk geval!

 

 

Woensdagmorgen 19 april werd ik door een vriendin naar Utrecht gebracht en daar stond een gerieflijk bus te wachten. In de bus bekende gezichten. Sommige deelnemers kende ik, dat was leuk. Sommigen alleen van gezicht, sommigen alleen van naam. En al gauw werd het gezellig.

 

De reis verliep voorspoedig

De reis verliep voorspoedig, het weer was goed en de chauffeur, Herman, had een prettige manier van rijden. Ine voorzag ons in België en in Noord-Frankrijk van enige informatie over bezienswaardigheden onderweg.

We hadden op haar aanraden zelf de lunch meegebracht en dat was verstandig, want tijdens de ‘pitstop’ konden we het rustig aan doen. Er was vrij weinig ‘gezonds’ aan te schaffen.  We arriveerden vroeg in de middag in Maisons-Laffitte, een voorstad van Parijs, op de linkeroever van de Seine. Niet te verwarren met Chateau Lafite, een wijn chateau van de familie Rothschild op een totaal andere plek in Frankrijk. Nadat we ons in de kamers hadden geïnstalleerd, hebben we de rest van de middag heerlijk in het zonnetje in de ruime tuin van het hotel gezeten.

 

 

Het was verrukkelijk weer en de natuur was duidelijk een stuk verder dan bij ons. We zaten onder een bloeiende kastanjeboom gezellig te kletsen en elkaar beter te leren kennen. Dit ging tijdens het gezamenlijk diner vrolijk verder.

Aankomst in Nantes

De volgende morgen reden we verder naar Nantes, waar we halverwege de middag aankwamen. Het hotel lag in het centrum van de stad in een autovrije buurt. Herman had zich goed voorbereid en wist precies hoe hij moest rijden om uit te komen bij een smalle straat, waar een paaltje stond dat d.m.v. een code in de grond zou verdwijnen. En jawel, dat lukte en hij zette ons voor het hotel af. Klasse! De groep waaierde uit over het hotel en de stad.

 

Ik heb de rest van de middag op een terras doorgebracht. Heerlijk in de zon. Daar was een grote fontein en gezellige drukte. Ik vond het grappig om te zien, hoe een aantal jonge Franse mama’s heel strategisch met hun rug naar de fontein gingen zitten. Hun, redelijk jonge, kinderen gingen natuurlijk bij de fontein spelen en werden, hoe kan het anders, drijfnat en kregen vervolgens standjes van hun moeders, die niet op hen gelet hadden.  Ik moest er erg om lachen en de kindertjes trokken zich er weinig van aan en gingen door met rondrennen en elkaar nat spatten.

 

Titia kon niet wachten

Een van de leden van de bee in Diemen, waar ik maandelijks naar toe ga, was ook mee: Titia Tebben. Een van haar quilts, de Smuigler quilt, stond met patroon en al in de Quiltmania en hing op de tentoonstelling in Nantes. Zij was direct na aankomst in Nantes, al met de tram naar de tentoonstelling gegaan. En vertelde daar natuurlijk over.

 

We zijn samen gaan eten in het restaurant tegenover het hotel. Restaurant L’Entrecote. Er zaten al aardig wat mensen, dus dat zag er goed uit en wij konden direct aan tafel. Een vriendelijke garçon bracht ons de kaart, waar maar 1 ding op stond en natuurlijk vele soorten wijn en andere drank.

We waren behoorlijk verbaasd en vroegen ons af waar de rest van de kaart was, maar die was er niet en toen wij ons eten kregen, faux filet en pommes allumettes, (dunne Franse frietjes) viel ons op dat iedereen hetzelfde at! Dit restaurant serveert maar 1 gerecht! Is daar heel erg beroemd om en er staan dagelijks lange rijen voor de deur. Reserveren kan niet, wie het eerst komt, kan erin en wij hebben gewoon vreselijke mazzel gehad!! Toen wij om tien uur de deur uitliepen, stonden er nog mensen in de rij! We hebben overigens heerlijk gegeten en een hele gezellige avond gehad.

 

Eindelijk naar de tentoonstelling

De volgende dag gingen we dan eindelijk naar de tentoonstelling. Het was heel leuk. We moesten in de hal even op kaartjes wachten en werden uiteindelijk door mevrouw Carol Veillon herself, de uitgever van de Quiltmania, bij de deur begroet. We liepen in een lange stoet naar binnen. Erg feestelijk.

 

De hal zag er gezellig uit. Erg ‘Hollands’. De verschillende tentoonstellingen waren in aparte ‘salons’ ingedeeld en wat ik echt heel erg mooi vond waren de gekleurde wanden, waar de quilts prachtig op uitkwamen.

 

Bij de ingang van elke salon werd met mooie grote letters aangegeven wat er te zien was. Nederland, Frankrijk, Australië. Prachtige quilts.

De Fransen kunnen er wat van en ook de Australische quilts waren zo mooi. Ik heb nog even een gezellig praatje met Susan Smith, Australische quiltster, gemaakt. Zij is zo ongelooflijk aardig en benaderbaar. Ik heb 2 quilts van haar gemaakt. Voor mijn kleindochter en voor mijn achternichtje en ik ben net begonnen aan de mysterie uit de Quiltmania, die van haar hand is.

Het was erg leuk om Nederlandse quilts zo bij elkaar te zien. Dat gebeurt natuurlijk niet zo vaak en vooral de antieke quilt van het Quiltersgilde hing er formidabel.

De tentoonstelling van de Nederlandse moderne quilts

En dan natuurlijk de tentoonstelling van Nederlandse moderne quilts. Rose-Anne stond ter begroeting bij de ingang. Heel gezellig. De moderne quilts waren stuk voor stuk prachtig en ik had al horen fluisteren dat mijn quilt er ook mooi hing. Ik was heel benieuwd. Het is de 2^e keer dat een grote quilt van mij op een tentoonstelling hing en dan ook nog in het buitenland!!

Het was leuk mijn quilt daar te zien, maar ook de andere quilts hingen schitterend.

Tegenover de Nederlandse afdeling stond Hilde Hoogwaerts met de prachtige stoffen waar zij quilts van maakt. Zij had een eigen tentoonstelling. En daar heb ik enorm genoten van de superbe manier waarop zij die kleurrijke stoffen gebruikt en de kleuren combineert.

Lunchen was ook een belevenis

Ik wilde graag eten en daarbij zitten. En ontmoette bij de deur een groepje medereizigers, die hetzelfde plan hadden. We vonden het restaurant, dat er mooi en gezellig uitzag en ontdekten in de rij voor de kassa dat we voor enorme keuzes stonden. We moesten vooraf afrekenen en kiezen uit systeem 1,2 of 3.

Wat die systemen inhielden behoefde enige studie en overleg.

1. Een voorgerecht + toetje en kaas. Buffet stijl

2. Hetzelfde met een warm gerecht erbij. Buffet stijl en het warme gerecht werd gebracht.

3. Een warm gerecht (werd gebracht)  met toetje en kaas.

Drankje? Geen drankje? Hmmm. En dat natuurlijk allemaal in rap Frans. Gelukkig stond het ook nog op een postertje en zo konden we onze keuze maken. En de verschillende bedragen afrekenen, want elk systeem kostte een ander bedrag en de drankjes waren apart. Lang leven de euro, die het allemaal wat eenvoudiger maakt. Als we het in francs hadden moeten afrekenen, was de rij achter ons vast langer geworden. Het eten was heerlijk, het bedienend personeel erg vriendelijk en vooral ook heel erg vrolijk. Het gezelschap, dames uit de omgeving van Woerden, heel aangenaam.

 

Tegen half 5 verzamelden we ons bij de uitgang om terug te gaan naar het hotel. Onze benen een paar centimeter korter en onze portemonnees een paar euro’s lichter!

 

Blij dat we weer voor de deur werden afgezet!

Leuke reisgenoten die je overal tegenkomt

Het leuke van zo’n busreis is dat je regelmatig reisgenoten tegenkomt. Titia en ik wilden ’s avonds in de buurt wat gaan eten, maar we hadden buiten de waard gerekend. Om 18.30 uur in Frankrijk gaan eten is een onmogelijkheid. Al wandelend ontdekten we dat de restaurants pas om 19.30 uur opengingen en niet van zins waren om ons alvast binnen te laten. Dus wilden we even bij Starbucks een kopje koffie drinken om de tijd te doden. Maar die gingen al na 2 minuten dicht en zodoende stonden we onverrichte zake weer op straat.

En daar ontmoetten wij een gezellig clubje dames, die onderweg waren naar een restaurant, waar ze de vorige avond zo heerlijk hadden gegeten, dat ze zelfs voor vanavond hadden gereserveerd. En wij mochten ons bij hen aansluiten. Onderweg kwamen we langs de Hema. Nooit geweten dat er Hema’s zijn in Frankrijk. Titia wipte even naar binnen om te kijken of ze hetzelfde verkopen als bij ons. En jawel!

 

Het restaurant, Le Cochon, qui fume, vond het geen enkel probleem dat we met 5 waren i.p.v. 3. We hebben heerlijk gegeten en een hele gezellige avond gehad. Ze hadden ook nog leuke kunst aan de muur!

 

De volgende ochtend stond Herman weer met de bus voor de deur en konden alle koffers weer in de laadruimte. We reden weer.

Nantes is een moderne stad aan de rivier de Loire. Er staan vele grote gebouwen en over de rivier zijn moderne bruggen gebouwd.

Tussenstop in Chartres

We zetten koers naar Chartres alwaar we omstreeks half 1 aankwamen. De hele middag hadden we de tijd aan onszelf. We gingen lunchen bij een crêperie en natuurlijk troffen we daar een gezellig groepje medereizigers.

Na de lunch wandelden we naar de kathedraal.

Wat een prachtig gebouw. Voor de deur stond een bruiloftstoet en eventjes was ik bang dat de kathedraal gesloten zou zijn voor ons. Maar wel nee. We werden d.m.v. een bord vriendelijk verzocht de privacy van het bruidspaar te respecteren en geen foto’s te maken. Tuurlijk, dat deden we en zo kon het bruidspaar, heel privé, ten overstaan van honderden toeristen hun huwelijksmis vieren. Toch wel heel bijzonder.

 

Het blauw van de ramen is schitterend en al konden we door een stellage het mooiste raam niet zien, het was toch erg mooi. Op de vloer van de kathedraal ligt een groot labyrint. Dat is niet ongewoon. Er zijn meer kathedralen in Frankrijk waar een labyrint te vinden is, maar die in Chartres is het grootste en beroemdste. We konden het niet in zijn geheel zien, vanwege de stoelen, die er stonden. Maar in het winkeltje waren afbeeldingen ervan te zien.

En ook in de hal van het hotel hing een afbeelding.

De kathedraal is wereld beroemd en er zijn mensen, die hun hele leven besteden aan het bestuderen ervan.

Bezoek aan de oude stad

Na het bezoek aan de kathedraal hebben we een tocht gemaakt met een treintje door de oude stad.

Het was een hele leuke tocht door hele smalle straatjes en over veel bruggetjes over de rivier de Eure.

Er staan veel oude gebouwen direct aan het water en veel van de huizen hadden een was plaats direct vanuit het huis aan de rivier. Erg leuk om te zien. Er waren vroeger ook een aantal openbare wasplaatsen aan de rivier.

 

Het was een mooie tocht, maar het treintje reed af en toe behoorlijk hard en hobbelde zo erg dat we er de slappe lach van kregen. We werden helemaal door elkaar geschud en hebben het uitgebulderd van het lachen.

We hebben de middag met het groepje gezellige Noord-Hollandse dames in een restaurantje met een drankje doorgebracht. Er was veel te vertellen.

De avond werd besloten met een gezamenlijk diner met de hele groep. Er was weer veel te bepraten met nieuwe disgenoten. Echt heel erg leuk.

Richting Nederland

De volgende morgen vertrokken we richting Nederland. De busreis verliep ook nu weer vrij vlot.

 

En iedereen had het erover dat we de vorige dag zoveel geluk hebben gehad met het zonnige weer. Want het heeft een groot deel van de terugreis pijpenstelen geregend.

Het was een hele leuke reis. Prima verzorgd door Ine de Boer, die binnenkort, na 30 jaar reizen organiseren, welverdiend met pensioen gaat.

 

Hartelijke groet, Marina Brito de Campos