Mijn eerste blogbericht

Een blog berichtje schrijven, ‘je stelt jezelf voor’! Yep, en toen, wat ga ik iedereen in hemelsnaam over mijzelf vertellen. Maar eerst, waarom jezelf voorstellen eigenlijk. Nou, het Quiltersgilde is er voor de leden en heeft een Bestuur. En, zoals dat gaat bij besturen, zijn er wisselingen van de wacht. Rose-Anne de Haan, al zo’n 12 jaar bestuurslid heeft vorig jaar aangekondigd te willen stoppen. Via Marjolein van der Eijk, waar ik in april 2023 naast zat tijdens een regiodag, begreep ik dat er vacatures waren. Zal ik wel, zal ik niet, wat heb ik in te brengen, ik kan helemaal niet maken wat ik allemaal voorbij zie komen. Dergelijke gedachten gingen door mijn hoofd. Daar staat echter tegenover dat ik wel een frisse blik heb. Voor mij is alles nieuw en dan zet je eerder ergens een vraagtegen bij dan als het gesneden koek voor je is. Los daar nog van, een vereniging draait op vrijwilligers en nu het werkzame leven achter mij ligt is er wel meer tijd. Het gevolg: nu aspirant bestuurslid en, als jullie het allemaal goed vinden, volgt een benoeming tijdens de algemene ledenvergadering op 20 april 2024. Jullie komen toch ook!

Mooie hobby

Wie ben ik: Conny Dienske, getrouwd met Rob, en ik woon in Langeraar. Hoe ik met deze mooie hobby in aanraking ben gekomen weet ik niet meer zo goed. Wel weet ik dat ik in 2000 een cursus heb gevolgd bij een leuke dame in Ter Aar. Ik woonde in Alphen aan den Rijn waardoor het lekker dichtbij huis was. Door een drukke fulltimebaan, gezin en andere leuke bezigheden is het quilten samen met alle benodigdheden na de cursus onder in een la verdwenen.

Basiscursus

Zo’n 8 a 9 jaar geleden ben ik, eigenlijk doordat een hele jonge collega een basiscursus volgde, en het bij mij ging kriebelen, op zoek gegaan naar een basiscursus in de avond. Immers, naast een druk bestaan wist ik, dat als ik eenmaal zat met een werkje op mijn schoot, het lukte om mijn soms tollende gedachten ‘te laten zijn’.

Het Quilterspalet, toen nog in de Weissenbruchstraat in Den Haag bood deze cursus. Een inspirerende cursus waarin alle technieken aan de orde kwamen maar waar ik buiten het ‘gewone’ patchen nog altijd erg onzeker in ben. Zo had ik geen naaimachine. Bij het Quilterspalet hadden ze voor de cursussen en workshops simpele Brother machinetjes te leen. Dat werd ook mijn eerste machine. Toen zij overstapten naar een Pfaff met een vaste boventransport werd dat, tot op heden, ook mijn opvolger.

Naaimachine vrees

Met de naaimachine heb ik een beetje een haat-liefde verhouding zeg maar. Blijf het spannend vinden. Zeker kleine stukjes stof. Zo werd mijn eerste grote werkstuk The Farmers Wife. Handig met mallen van Marty Michell, dan kon het helemaal met een kwart inch voetje met de machine genaaid worden. Nou, ik tekende netjes overal lijntjes voor de 1/4 inch naadtoeslag en heb alle blokjes met de hand genaaid en in elkaar gezet. Na het doorquilten, op de longarm door het Quilterspalet, heb ik wel met de machine de binding eraan gezet. Maar een ‘ophanglus’ vergeten.

Projecten

Inmiddels ben ik wat andere projecten verder. De Tula Nova, De Dikke Dames, een heus projectje op de naaimachine, Over the Hill en net een klein ‘diepte’ projectje.  Ook hebbedingetjes zoals bijvoorbeeld een toilettasje (wat een uitdaging met een ritssluiting) een opbergmap, kleine werkjes, vind ik leuk om tijdens een dagworkshop te maken. Ik ben, denk ik, wat nu genoemd wordt een eigentijdse quiltster. Frisse, kleuren zijn voor mij een must. Het duurt wel enige tijd voordat ik iets af heb. Ik vind het namelijk ook heerlijk om mij te verliezen in een boek, een lekkere wandeling te maken, te varen, te golfen, te fietsen, af te spreken met een vriendin. Eigenlijk vind ik teveel leuk.

Conny Dienske