Terug naar m’n eerste quilt
Toen ik mij introduceerde als één van de bloggers bij het Quiltersgilde blog (we hebben het over eind 2013, en je kunt het nog nalezen op onze oude blog hier) liet ik een fotootje zien van mijn eerste stapjes op het quiltgebied: een start met een charmpack, een patroontje van een dresden plate en mijn oude Bernina… Ik had nog geen idee hoe dat ooit een quilt zou moeten worden.
In mijn recente blogs heb ik al een paar keer aangegeven dat ik dit jaar geen nieuwe lapjes aanschaf. Daarmee heb ik mijzelf ruimte gegeven om oude projectjes (eindelijk) af te maken. Dat resulteerde al in een AFFO die volgende week te zien is op de ATT:
En een paar weken geleden liet ik jullie meegenieten van hoe ik de Day in Giverny eindelijk had afgekregen (terug te lezen hier ).
And So It Begins
Ook dit keer is het weer gelukt en kan ik jullie een AFFO laten zien: die allereerste quilttop, mijn eerste poging een quilt bij elkaar te naaien is nu ook af!
Ik had de quilt gedubbeld, en gequilt in de naden van de blokken. Maar dit was echt een eerste werkstuk. Ik had nog niet zo’n goede feeling met m’n machine, en bij het aan elkaar zetten liep de bovenste laag nog bij me weg. Helemaal geen aansluitende puntjes dus op de hoeken. En tja, wist ik veel: als je dan die naadjes stikt, dan moet je daar dus ook zo’n knik mee zigzaggen? Toch?
Ik durfde het niet aan om de open ruimtes in te vullen met free motion quilting (dat ik dat nog niet kon was ook mij duidelijk die eerste maanden). Tijdens een cursus handquilten bij Nanny de Haas werden we aangemoedigd om quilts mee te nemen waar we vragen over hadden. Nanny wierp een blik op mijn pogingen tot quilten en ik zie haar zich nog moeite doen om zo bemoedigend mogelijk het bericht door te geven: ‘mijn advies is dat je uithaalt wat je tot nu toe hebt gedaan en opnieuw begint met doorquilten’.
Algoed, 4 jaar later durfde ik die stap eindelijk te zetten, en heb ik het stikwerk uitgehaald. Ging eigenlijk super rap. De sandwich had ik ooit gedubbeld met lijmspray en door het opgevouwen liggen was alles best gekreukeld. Hierboven zie je dat best goed in de afbeelding. Ik heb met lauwwarm stoomstrijkijzer de sandwich voorzichtig gestreken en weer heel mooi glad gekregen. Goed spul, die 505! Blijft dus minimaal 5 jaar goed.
Eerst heb ik rondom en in de dresden plates gequilt. Daarna ben ik met plastic en m’n whiteboard marker weer lekker aan het tekenen gegaan om te kijken hoe ik de quilt zou invullen. Wanneer ik met veren aan de slag ga, teken ik op de quilt alleen de nerf. De schubben doe ik altijd los uit de hand. Als hulpmiddel om dezelfde vorm voor de nerf op meerdere plekken te herhalen gebruik ik een buigzame lineaal. Ik heb ‘m ooit op de kop getikt in een Office Depot winkel in Seattle, maar ze zijn in Nederland volgens mij ook gewoon te koop.
Daarna was het gaan met die banaan – de top heb ik lekker vol gezet met zoveel mogelijk veren. Uiteraard onder scherp toezicht van mijn quilt inspecteuren:
Aangezien ik bij deze quilt nog geen ervaring had, had ik bijvoorbeeld geen extra vulling en achtergrondstof aan de zijkanten. Om tot de rand van de quilt te kunnen komen was zo best lastig. Door eerst de bies aan te zetten had ik iets meer grip op die buitenkant en een duidelijke grens tot waar ik kon gaan. Zo heb ik dus de laatste stukjes ingevuld.
De Quilt een keer in het echt zien?
En weet je wat nou zo leuk is? Volgende week woensdag 24 augustus kun je de quilt in het echt zien. Deze, en de Day in Giverny en nog meer quilts die ik hier de afgelopen jaren de revu heb laten passeren. Op de openingsdag van de Algemene Tentoonstelling (hier) mag ik in de gast expositie ruimte (in de Lutherse kerk, meer info hier) de quilts ophangen waar ik aan heb gewerkt. Er komen ook quilts te hangen van leden van onze Lachende Bijtjes bee. En heel bijzonder – de twee quilts waar we aan hebben meegewerkt voor Liset Noorduyn.
Kom je ook? Ik zou het echt heel leuk vinden om je daar te mogen begroeten.
Tot in Breda!
Lieve quiltgroeten,
Marjolein den Boer