Met het Hollandse zomer weer van dit jaar hop ik met mijn quilt-spullen op en neer tussen buiten en binnen. Alles handig op een klein dienblad. Maar de meeste spullen zitten, zoals bij iedereen, in een tas, mand of box.

 

 

 

 

Ik ben maar eens in die van mij gedoken om te zien welke spullen je allemaal verzameld in de loop der jaren.

Alle kleine spullen zitten in handige stapel boxen die op elkaar gekoppeld kunnen worden. Niet alle boxjes gebruik ik tegelijkertijd, dat wat nodig is gaat mee naar mijn werkplek.

 

 

Voor kleine projecten, zoals mini-hexagonnen of mini log cabin, gebruik ik houten (thee)-kistjes. Alles zit erin en het kan makkelijk mee naar een Bee of workshop of een dagje uit.

Het is altijd prettig, dat vind ikzelf, om de draadjes en stukjes stof in een afvalbakje te doen. Om elke keer een grote prullenbak mee te sjouwen is toch wel wat veel gevraagd! Voor bij de snij-mat of tijdens het uitknippen van patroononderdelen gebruik ik een “Quebbel-emmer”, gewoon een plastic bakje met een leuk stofje eromheen. Mijn favoriet is mijn bakje met een twist. Alle draadjes gaan erin, de naald parkeer ik aan de onderzijde en met een draai maak je het bakje weer dicht zodat er niets uitvalt . Ideaal!

Aan speldenkussens heb je nooit genoeg, op internet zijn wel honderden variaties te vinden, met of zonder patroon. Ik heb twee favorieten. Mijn “muis op de duim” is een klein speldenkussentje dat ik aan mijn duim schuif. Handig om bij applicatie de naald even te parkeren en de superkleine speldjes zijn altijd in de buurt. Voorbij de naaimachine is de magneetspeldenkussen mijn ideale hulpje.

Van groot tot klein, een goede scherpe schaar is onmisbaar. Ik geef mijn scharen altijd een kenmerk oftewel een scharenhanger.

Door de jaren heen heb ik al heel wat vingerhoedjes uitgeprobeerd. Van siliconen tot metaal en van leer tot hard plastic, ja zelfs een porseleinen hoedje heeft op mijn vinger gezeten. En het laatste wat ik via een tip op Facebook heb uitgeprobeerd is een paar laagjes zijde tape op je vingertopje plakken. Vooral fijn bij het quilten op je vingertop aan de onderkant van het werk. Mijn ervaring is toch wel dat je voor elk soort werk wel een goed passende vingerhoed gebruikt, werkt prettig en je vingers blijven heel.

Uithalen oftewel achteruit werken is natuurlijk nooit een leuk werkje. Maar je komt er niet onderuit, het hoort er gewoon bij. En dan is een handig tornmesje toch wel een handig hulpje. Die grote met die rubberen dopjes is fijn om mee te werken. Met dat dopje haal je heel snel de losse draadjes weg.

Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan met al mijn handige hulpjes bij het patchen en quilten. Maar dat bewaar ik wel voor een volgende “Quebbel”.

Maar deze wil ik jullie niet onthouden.  Bij patchen en/of quiltwerk vergeet ik vaak de tijd. Daarom staat er bij elk werkje een kookwekker. De gezelligste vind ik de muffin. Door mijn fybromyalgie kan ik niet uren achter elkaar werken. Alle werkzaamheden gaan met kleine pauzes en daar ben ik in de tussentijd wel aan gewend. Maar als kleine memo gebruik ik dus een van deze kookwekkers om mij eraan te herinneren dat het tijd is voor pauze.

En in een van die pauzes lees ik graag ons verenigingsblad of kijk even op Facebook of op de website. Want dan blijf je op de hoogte van alles wat er zoal te doen is op quiltgebied.

Vergeet vooral de Algemene Tentoonstelling in Breda niet, van 24 tot en met 27 augustus. Iedereen is welkom in Breda.

 

Dit was een (gedeeltelijk) kijkje  in mijn quilt-box. Ik ben benieuwd wat er allemaal in die tassen, dozen, boxen en dergelijke van jullie zit.

Vertel het in een reactie onderaan dit bericht.

 

Groet van “Quebbel” Maria en tot ziens in Breda.

 

 

Dit jaar heb ik mijzelf dus op een ‘lapjes-dieet’ gezet. Geen nieuwe lapjes kopen – tenzij echt niet anders kan voor een rand/bies/achterkant om een bestaand project af te maken. Niet alleen heb ik genoeg lapjes liggen om aan van alles te kunnen beginnen. Ik heb ook genoeg Works in Progress (WIP’s) en UFO’s om mij zoet te houden zonder heel zenuwachtig te hoeven doen over nieuwe lapjes. Vorige keer heb ik al verteld dat ik daardoor een quilt heb afgemaakt die ik in 2012 ben begonnen (te zien straks op de ATT :-)).

Dit keer heb ik een van mijn UFO’s tevoorschijn gehaald waarmee ik begin 2013 ben gestart. De Day In Giverny quilt ontworpen door Sherri K. Falls en gemaakt als Block of the Month met een stoffenserie van French General. De top lag in januari 2014 gedubbeld klaar om gequilt te worden.

 

Ik heb toen een start gemaakt met het stitch in the ditch rondom de blokken, maar al vrij snel werd het quilten opzij gelegd voor andere projecten. Er was natuurlijk een reden waarom deze quilt zich zo makkelijk opzij liet schuiven: ik had heel veel moeite met beslissen hoe ik ‘m zou doorquilten.

 

 

Ik heb wat avonden zitten dubben en uitproberen – met een laag plastic en een whiteboard stift over de blokken heen van alles tekenen en uitvegen. En de conclusie was steeds: de quilt is zo groot en onhandelbaar (170×214), ik durfde het niet aan om Free Motion ontwerpen in de blokken te maken. Vond het zo zonde om al dat werk in de top teniet te doen door knullig doorquilten. Inmiddels zijn we bijna 2,5 jaar later (ahem) en heb ik veel meer ervaring opgedaan. Vooral als je nagaat dat ik pas in 2011 begonnen ben met quilten.

 

Dus heb ik de stitch in the ditch van de blokken eerst afgerond, en heb ik opnieuw plannetjes zitten maken voor het

doorquilten van de verschillende blokken. Ik ben wat handiger geworden met het quilten van veren en het volgen van lijnen met Free Motion quilten. Voor alle blokken heb ik gekozen om de lijnen te volgen vanuit de losse hand. Tandjes naar beneden dus, voor elk blok uitdokteren hoe je met 1 of maximaal 2 rondjes alle lijnen te pakken hebt en doorstikken maar. Tja, en dat betekent dat er soms een lijntje niet helemaal goed is gegaan. Maar overall ziet het er prima uit!

 

Voor de blokken met de bloem in het midden heb ik een extra detail toegevoegd. De bloem heb ik in de stof gevolgd en doorgestikt.

 

Daarna de aandacht gericht op de inzetdriehoeken in de rand. Vond het leuk om daar iets met veren te doen. Ook heb ik daar het bloemetje uit die midden blokken weer terug laten komen.

 

Ik wilde zoveel mogelijk uit de vrije hand doen. Een paar hulplijnen waren nodig om in elk blok dezelfde ruimte te geven aan de veren en in het midden met het steeltje van de bloem te kunnen beginnen. Dus heb ik een malletje gemaakt van een dubbelgevouwen A4-tje.

Door die lijnen te tekenen in de driehoek wist ik tot waar ik de veren kon stikken en wat het midden was voor de bloem. Prima gelukt – maar ook duidelijk dat van al het oefenen en netjes mikken weinig zichtbaar blijft op de quilt.

 

 

Toen nog 4 driehoeken op de hoeken van de quilt. Daar heb ik enorm voor zitten zoeken. En proeftekenen – om iets vrij onder de machine te kunnen quilten moet je het tenslotte ook zonder moeite uit de losse hand kunnen tekenen. Stapels papier heb ik volgetekend. Om je een idee te geven:

 

Op de foto blijft het lastig te vangen.

 

Vervolgens alleen nog de randen. Ook daar heb ik enorm zitten dubben en tekenen. Uiteindelijk heb ik gekozen voor 3 veer-variaties.

Afronding

Daarna hoefde ik alleen de bies nog te maken. Was nog een puzzeltje om genoeg stof te vinden. Ik mag immers van mijzelf niets kopen aan stof dit jaar, tenzij het echt niet anders kan. Het was een sport om van de restjes en afgesneden extra achtergrondstof genoeg stroken te hebben om de bies te naaien. De quilt is inmiddels gewassen en heeft daar een heel licht tintje roze aan overgehouden. Ik moet het label nog maken en denk dus nog na over de uiteindelijke naam. Gezien het feit dat mijn katertje Tommy elke stap in het proces op de voet heeft gevolgd gaat het Tommy’s Pink Day In Giverny worden.

 

 

Zou het volgende keer weer lukken om een AFFO te laten zien? Wie weet…

Lieve quiltgroeten,
Marjolein