Het is druk in huize Marjolein. Mijn dagelijkse omstandigheden zijn enorm veranderd sinds begin van dit jaar. Ten goede, gelukkig – van blije ZZP-er ben ik overgestapt naar 2 part-time banen bij eerdere klanten. Super leuk, van goede vrienden zijn er nu een soort van 2 families bij gekomen. Als een neveneffect zijn mijn dagen nu weer volgens een strak stramien gevuld, in plaats van vrij wevend door de week. En dat betekent maar één ding: minder tijd om door de week te quilten! Is natuurlijk prima te overkomen, maar het is weer even een aanpassing.

De productie is derhalve flink gekelderd. Van zoevend tussen projecten heen en weer koester ik nu een project waar ik af en toe ook ’s-avonds wat steekjes aan kwijt kan. Lekker appliqueren en met de needle turn techniek dit keer. Vorige quilts heb ik voornamelijk met appliquick stokjes alle onderdelen voorbereid, maar bij deze quilt volg ik de aanwijzingen van de ontwerpster, Sarah Fielke. En die is groot fan van needle turnen.

Ik ben dus nog steeds bezig met de BOM 2017 van Sarah Fielke: Down the rabbit hole. Nu Pasen weer in zicht komt, is het een zeer toepasselijke quilt om onder handen te hebben. Want die konijnen zijn toch een partij leuk om te maken! Heerlijke wapperende oren, lieve pootjes en een guitig snoetje. Kijk maar (klik op de foto’s voor grotere weergave):

Bonte tulp met konijn

En weet je wat nou zo leuk is? Deze quilt maak ik uit m’n stash. Ik zit nog steeds op m’n lapjesdieet – sinds januari 2017 heb ik alleen voor deze quilt achtergrondstof en stof voor het konijnenlijf gekocht, en verder een fat eight van dupion zijde. En uit mijn stash zijn voor deze quilt allemaal bonte batik lapjes gekomen en een verzameling shot cotton van Kaffe Fassett. Deze quilt is inmiddels dus een heerlijke bonte boel aan het worden.

Down the Rabbit Hole – werk in uitvoering

Ja, dit is niet zo’n mooie strakke foto van de quilt, maar zo lag hij er bij tijdens onze laatste bee. Lekker schots en scheef, maar met een mooi zonnetje erop en ineens sprongen die kleuren zo naar mij toe.

Misschien is het wel omdat het voorjaar er heel langzaam aankomt met overal mooie tulpen. Misschien komt het wel door die konijnen, maar ik word intens blij van het kleurencircus dat zo langzaam bij elkaar komt. Hoe dat straks boven mijn rode bank eruit gaat zien laat ik nog maar even los. Maar Josee, ons bee-lid dat het meest met lekkere bonte kleuren werkt, heeft mij al verzekerd dat dat helemaal goed gaat komen.

Nog meer bonte projecten

En och – weet je welk quiltje ook nog steeds op me ligt te wachten om af te maken? Inmiddels zit er wel een gezellige rand omheen en hoef ik ‘m ‘alleen maar’ te dubbelen en te quilten. De Konijnenfamilie van Supergoof is al zo’n twee jaar in de maak en nog steeds geen AFFO. Zou het dan dit jaar lukken?

Supergoof’s Konijnenfamilie

En er zit ook zo’n schattig patroon met een mooi konijn in de nieuwe Quiltnieuws: Heer Langoor. Maar toch eerst weer wat afmaken. En voor jullie ongerust worden: er is nog een ander projectje in de maak. Weer een groepsproject met onze Lachende Bijtjes bee. Maar daar kan ik nog even niets over zeggen. Het is wel supergezellig om daar met elkaar lekker aan te naaien.

Lachende bijtjes hard aan het werk

Zo, jullie zijn weer helemaal bij. Geniet lekker van het beginnende voorjaar en ik kijk uit naar alle nieuwe projecten die her en der opgestart worden.

Lieve quiltgroeten,

Marjolein den Boer

Vers bosje bonte tulpen :-)

De leukste vraag die ik deze week kreeg was of ik in het buitenland zou willen wonen… Nu, na bijna 30 jaar, 10 landen en 4 continenten verder, zou ik kunnen zeggen dat ik daar zo zoetjes aan wel een antwoord op heb. Zal ik even een kopje thee inschenken? Dan vertel ik je er meer over.

#teatopic: Zou je in het buitenland willen wonen?

Wat ooit begon als een kort project voor het werk van mijn man in Miami en Atlanta, is uitgelopen op een permanent verblijf in het buitenland. Met eerst 1 en toen 2 kleine kindjes, later behoorlijke pubers en uiteindelijk jong volwassenen in het kielzog, was het voor mij altijd het belangrijkste dat juist zij het als eerste naar hun zin hadden. Gemiddeld woonden we 3 jaar in een land en via de scholen werden altijd vrij snel vriendschappen gesloten.

Dit is trouwens mijn laatste project, wat vind je ervan?

Nieuw project met restjes stof

Wittebroodsweken

Waar waren we gebleven? Oh ja, ik kwam erachter dat de eerste 3 maanden in een nieuw land altijd een soort ‘wittebroodsweken’ zijn waarbij alles nog nieuw en interessant is. Na deze 3 maanden komt een korte periode van heimwee naar het vertrouwde en de vrienden van de vorige locatie. Een soort rouwproces waar je doorheen moet. Hier kom je weer doorheen en het kan je zelfs sterker maken, je merkt dat je ook op deze nieuwe locatie weer nieuwe vrienden vindt.

De quilt is al een stukje groter geworden

Tea time

Vrienden maken

Deze nieuwe vrienden zijn meestal mensen die in dezelfde situatie zijn als wij: voor korte tijd voor het bedrijf in het buitenland wonen en werken, oftewel expats (afko van expatriates). Zij staan open voor nieuwe vriendschappen ook al duren ze maar kort. Met het gemis van de familie en vrienden thuis vang je elkaar in het buitenland vaak sneller op. Als er een groot cultuurverschil is met het land waar je op dat moment verblijft zoals in Hong Kong en Vietnam waar we hebben gewoond en nu in Ghana, dan is de groep van expats erg actief. Is dat cultuurverschil kleiner zoals in Amerika dan kan het wat langer duren voordat je vrienden maakt. Je moet dan vrienden maken met de lokale buren die er meestal geen zin in hebben om te investeren in een vriendschap met ‘exoten’. Ze weten dat je binnen afzienbare tijd toch weer vertrekt naar een ander land!

Mijn werkplek waar ik even alles om mij heen kan loslaten

Hoe vul je je tijd in

Hoe je het wonen in het buitenland ervaart is voor iedereen zo anders. Het maakt een groot verschil of je wel of niet mag werken. Of er kinderen zijn, of je wel of niet hobby’s hebt die je kan uitvoeren, de omgevingsfactoren, etc, etc. Wat ik de laatste jaren merk is dat ik minder aansluiting zoek en meer op mezelf blijf. Elke keer weer nieuwe vrienden zoeken en jezelf opnieuw uitvinden wat je kan doen op de nieuwe locatie. Als daarbij je kinderen niet meer thuis wonen en hun eigen leven opbouwen heel erg ver van jou vandaan dan wordt het gewoon steeds een beetje lastiger.

Wil je nog een kopje of moet je weer verder?

Dus als je nu aan mij zou vragen: zou je in het buitenland willen wonen? Dan zou mijn antwoord nu zijn: ik vind het wel mooi geweest. Ik ben er klaar mee! Ik wil weer kunnen fietsen, wandelingen kunnen maken. Weer eens naar een toneelstuk, naar een museum of naar een goede quiltwinkel kunnen gaan… Ja, wonen in het buitenland is leuk en heeft mij heel veel gebracht. Ik heb veel gezien en meegemaakt maar nu wordt het tijd voor een vaste plek met een vaste vriendengroep en een bos tulpen op tafel.

Wil je meer lezen over mijn laatste quiltproject, dan kun je dat HIER op mijn blog lezen.

Groetjes, Hilde Hoogwaerts