Een vrijwilliger in de schijnwerpers – Jo

We zijn heel blij met onze ongeveer 70 vrijwilligers die allerhande werkzaamheden verrichten voor het Quiltersgilde! Maar wie zijn dat eigenlijk? Wat doen ze? En wat houdt hen bezig, met name op het gebied van quilten? Zo ontstond een wens om onze vrijwilligers af en toe eens in de schijnwerpers te zetten. Daarom zijn we meer dan een jaar geleden begonnen met een nieuw thema: “een vrijwilliger in de schijnwerpers”. De laatste vrijwilliger in de schijnwerpers, Lydia de Mooij, heeft het stokje doorgegeven aan:

Jo Huijsman

 

De functie(s) bij het Quiltersgilde

We beginnen met een aantal vragen over het vrijwilligerswerk dat Jo voor het Quiltersgilde doet.

Hoe ben je terecht gekomen als vrijwilliger bij het Quiltersgilde en kun je iets vertellen over de activiteiten die je doet voor het Quiltersgilde?

Tijdens de tweejarige opleiding Quilten Speciaal 13 in 2014 ben ik gevraagd om iedere maand voor de website van het Quiltersgilde een verhaaltje te schrijven over de opleiding Quilten Speciaal. Omdat ik in die periode de opleiding als een groot cadeau ervoer, kostte het mij geen enkele moeite. Iedere maand heb ik meer dan genoeg inspiratie. Na de opleiding in 2016 ben ik blijven schrijven. Mijn verhaaltjes gaan dan over hoe ik zonder steun van de docenten in mijn eentje verderga.

De eerste jaren schreef ik iedere maand een verhaaltje voor de website van het Quiltersgilde, maar inmiddels is het bloggen verder geprofessionaliseerd en zijn er veel bloggers bijgekomen. Ik ben nu ongeveer 1 x per twee / drie maanden aan de beurt. Het aanbod voor de lezers is hierdoor ook veel gevarieerder en dus een geweldige vooruitgang.

Door het bloggen voor het Quiltersgilde ben ik ook gevraagd om 1 x per maand namens het Quiltersgilde voor het textielplatform te schrijven. Dit is een initiatief van STIDOC (Stichting Textiel Informatie en Documentatie Centrum) waarin alle 7 textielverenigingen (ca 45.000 leden) en Museum de Kantfabriek zijn vertegenwoordigd. Ik kan het www.textielplatform.nl echt aanbevelen, het is een kennis en inspiratieplatform voor iedereen met een passie voor textiel, zowel in ambacht als in kunst.

Ik probeer mijn verhaaltjes voor het Quiltersgilde en het Textielplatform vooral laagdrempelig te houden. Ik zie het als een praatje tijdens de koffie en hoop het vooral een beetje gezellig te maken. Of het lukt? dat weet ik natuurlijk niet. Soms is 1 x per maand een verhaaltje schrijven voor het textielplatform best lastig, maar als ik ervoor ga zitten komt de inspiratie vanzelf.

Jo als quilter

We hebben ook een aantal vragen gesteld over de quilts die Jo zelf maakt en over haar passies op quiltgebied.

Passen de quilts die je maakt binnen een bepaald genre?

Past mijn werk in het vakje artquilt? Ik weet dat mijn werk discussies oproept en ik vind dat niet erg. Ik vind het een uitdaging om te experimenteren en combineer textiel ook wel met andere materialen. Zelf zie ik mijn werk nog steeds als een artquilt. Het bestaat immers uit meerdere lagen en er is altijd textiel in verwerkt.

 

Jo Huijsman Gevangen natuur, textiel in epoxy

 

Wat is je favoriete zelfgemaakte quilt? Kun je daar iets over vertellen?

Eigenlijk heb ik twee favoriete quilts. Mijn allereerste echte art-quilt ‘De kringloop van het Wad’ Het vertolkt de kringloop van eb en vloed en zonsopgang en zonsondergang.

 

Jo Huijsman De kringloop van het Wad


En ‘Verhalend landschap’, een reis het jaar rond in twaalf beelden. Het draagt de sporen van de invloed van het klimaat waar iedereen een eigen verhaal aan kan verbinden. Vooral in dit project waar ik anderhalf jaar aan heb gewerkt, komt alles samen wat ik tijdens Quilten Speciaal heb geleerd. Het idee omzetten in een ontwerp, onderzoek verrichten naar materialen, proeven maken. En ondertussen een cursus volgen bij textielcentrum Hawar om het vrij borduren onder de knie te krijgen, een tijdlijn volgen en nadenken over hoe het werk geëxposeerd moet worden in het kerkje van Eppenhuizen tijdens het Quiltfestival Noord Groningen.

 

Jo Huijsman Verhalend landschap

 

Welke quilt ben je op dit moment aan het maken?

Tijdens de Corona pandemie heb ik tijd over en begin ik na te denken om mijn werk van a tot z zelf te maken en zo komt weven op mijn pad. Via marktplaats weet ik een spinnenwiel op de kop te tikken en in de kringloop staat zielig ergens in een hoekje een weefgetouw. Nou dat heb ik geweten. Spinnen en weven onder de knie krijgen is een helse klus, maar inmiddels ben ik zover dat ik mijn eigen lappen weef. Op dit moment ben ik bezig met een werk dat is geïnspireerd op de zee. Ik gebruik de zogenaamde dubbelweef techniek en zo ontstaan onder mijn handen golven. Zodra de lap van het weefgetouw is, ga ik verder met verven, punchen en borduren en zo kom ik weer aan de meerdere lagen van een quilt. Voorlopig is het werk nog niet af en waar het mij uiteindelijk naar toe brengt, is nog een vraag. Ga ik de kant op van vluchtelingen op zee, of blijf ik heel simpel gewoon bij de zee die van alles meevoert naar het strand, zoals schelpen, kwallen, krabben, maar helaas ook afval.

 

Jo Huijsman Weefwerk en de zee


Zodra het weefwerk klaar is, begin ik weer een nieuwe ketting op het weefgetouw te zetten. Zo werk is dus meestal aan twee werkstukken, één in de begin fase en één in de afwerkfase.

Hier kun je meer foto’s van het werk van Jo vinden: https://johuijsman.nl

Als je onbeperkt tijd en geld zou hebben, wat zou je dan het liefste willen doen of maken als het om patchwork en quilten gaat?

Als ik voldoende geld had? Eigenlijk ben ik zeer tevreden met mijn leven. Wel merk ik dat bij het ouder worden er steeds meer energie gaat zitten in het onderhouden van ons huis en het nogal uit de kluiten gewassen erf. Dat gaat natuurlijk ten koste van de tijd die ik aan mijn textiel kan besteden. Het zij zo en ik leg mij er bij neer dat de productie op een lager level ligt. Ook ben ik wat kritischer wat betreft exposities. Exposeren is heel leuk, maar het vraagt ook heel veel tijd.

Heb je een favoriete quilter?

Ik heb heel veel bewondering voor twee textielkunstenaars:
Sheila Hicks (https://www.sheilahicks.com)
geboren in 1934 in Amerika en woont en werkt nu in Parijs.
Sheila komt op voor de status van textiel in de kunstwereld. Haar werk hangt wereldwijd in de grotere museums. Op dit moment is haar werkte zien in het Stedelijk Museum Amsterdam. In de expositie Unravel – The Power and Politics of Textile in Art tonen kunstenaars uit heel de wereld Unravel grootse, kleurrijke en expressieve installaties maar ook fijnzinnige en intieme kunstwerken.

Claudy Jongstra (https://claudyjongstra.com)
Ook bewonder ik Claudy Jongstra, een Nederlandse textielkunstenaar die wol op een ambachtelijke wijze vervilt. De productieketen van wol tot eind product heeft ze zoveel mogelijk in eigen hand genomen. Dat wil zeggen, de wol komt van haar eigen Drentse heideschapen. De natuurlijke kleurstoffen zijn afkomstig van zelf geteelde inheemse verfplanten die ze verbouwt aan de dijk bij de Waddenzee. Daarnaast houdt ze bijen en heeft een eigen proeftuin met traditionele verfplanten om de biodiversiteit in het landschap te bevorderen.

Ik vind het knap van beide kunstenaars dat zij zich zo hebben kunnen onderscheiden met textiel. Sheila Hicks in de zeventiger jaren, een tijd dat textiel iets was voor handwerkclubjes en Claudy Jongstra door haar duurzame aanpak.

Aan welke vrijwilliger wil jij het stokje doorgeven?

Ik wil graag het stokje doorgeven aan Pieternel Hol, Zij is al jaren een zeer gedreven vrijwilliger voor het Quiltersgilde en voor STIDOC. Zij is de drager van het textielplatform. Ik heb een grenzeloze bewondering voor haar inzet.

 

Hier kun je vorige afleveringen vinden: 1) Inge Schoonderwoerd 2) Ineke Scheepbouwer 3) Elfriede Grooten 4) Dyonne van de Watering 5) Jacqueline Verhoef 6) Gemma Versluys 7) Sylvia Jansen 8) Harry Roelands 9) Gerrie Schoonebeek 10) Gerie Lammers 11) Jeanette Broer 12) Jannie de Breuk 13) Rose-Anne de Haan, 14) Greetje Hein, 15) Marjolein van der Eijk , 16) Liesbeth Wessels en 17) Henriëtte Balten, 18) Gerda de Jong, 19) Paulien Slutter, 20) Annemieke Polman en  21) Lydia de Mooij. 

Waar is de nieuwe tentoonstellingscommissie mee bezig?

Door: Nelleke Meinders

Waarschijnlijk is het bij een aantal al bekend maar er is een nieuwe tentoonstellingscommissie die bestaat uit; Nelleke Meinders en Edith Verdegaal.

 

In deze blog zal ik wat over mijzelf, Nelleke, vertellen. Samenwerken met Edith gaat heel erg goed. Wij zijn al jaren bevriend en hebben ook bijna 20 jaar een hobbyclubje gehad met 8 tot 10 vrouwen waarin wij alle hobby’s wel uitgeprobeerd hebben. Ook het werken met stof / quilten kwam aan bod en dat vonden wij wel heel erg leuk.

Door de coronacrisis kwam mijn werk in het onderwijs stil te liggen en daarna heb ik besloten om te stoppen met werken. Vanaf die tijd heb ik mij gestort op het quilten.
De oproep voor de tentoonstellingscommissie had ik al een paar keer voorbij zien komen. En het leek mij wel leuk om iets voor het Quiltersgilde te gaan doen. Na een plezierig gesprek met Marjolein en Henriette en natuurlijk overleg met Edith zijn wij nu druk bezig met de tentoonstellingen.

De eerste tentoonstelling hebben wij inmiddels achter de rug namelijk die van de miniatuurquilts in Den Bosch op de TexHanDa afgelopen13, 14 en 15 september.

De volgende tentoonstelling komt er al snel aan en dat is Connected in Red op 14, 15 en 16 november in Groningen. En daarna de megagrote tentoonstelling in Rijswijk. Waarover we in een volgende blog iets zullen vertellen.

Graag willen wij jullie specifiek nog wijzen op de thematentoonstelling Noord Zuid in oktober 2025 in Groningen.

Het inschrijfformulier hiervoor staat nu al op de website. Doe vooral mee en als je quilt al klaar is stuur dan een foto mee. Wie weet komt jouw quilt dan als beeldmerk in de media.

 

 

 

 

 

 

 

Collage De-Uitdaging

Thema 65 van De-Uitdaging: Van Tekst naar Textiel

Blogverhaal namens De-Uitdaging verzameld door Marjo Stoeckart.
Zij vertelt hoe ze binnen deze groep een tweede rondje hebben gedaan met “van Tekst naar Textiel”. Leuk dat dit thema op deze manier  doorloopt.

Bij de Artquiltgroep De-Uitdaging kiest elk kwartaal 1 van de leden het thema met de daarbij passende maat voor het maken van een quilt.  De groep bestaat sinds voorjaar 2008 en Margeeth en Marjo zijn al lid sinds die tijd. De groep bestaat nu verder uit Erna, Hetty, Lies, Petra en Teuny.  Onze quilts met verhaal en foto’s vind je op   de-uitdaging.blogspot.com

Bij het bekijken op een mobiel kun je naar onderen scrollend Internetversie aanklikken en dan de hele lijst van thema’s vinden en de link naar blogs van een aantal leden.

Dit keer was ik aan de beurt. Een aantal van ons heeft meegedaan aan het “Van Tekst naar Textiel” project van het Quiltersgilde.  Ik had toen 2 teksten waar ik wel iets mee wilde doen. Maar het ene plan was makkelijker om te exposeren in Rijswijk dan het andere en daarom wilde ik het 2e idee nu bij de De-Uitdaging maken. Formaat 40 x 60 cm (dat is ongeveer 4 x A4).

Dit zijn de resultaten, lees vooral op de website het hele verhaal over de quilts. Klik daarvoor op de naam van de quilt, deze staat direct achter de naam van de maakster.

Erna van Dijk: Oranje Boven

Naar aanleiding van een gedicht over de liefde voor kleuren een boekenkast uitgebeeld. “ De boeken in mijn boekenkast hebben de titels van elke kleur gekregen . Ook staan de evenementen van dit jaar als titels vermeldt. En ook heeft de De-Uitdaging een plaats in de boekenkast gekregen”

Erna van Dijk met Oranje Boven

Lies Bos – Varkevisser: Er was eens…

Voor het project moest je een tekst zoeken. Er Was eens…     leek me een heel inspirerende tekst. Ik kreeg direct visioenen van sprookjes, draken, kastelen, kabouters en wat al meer. Met deze beelden heb ik een quiltje gemaakt.

Lies Bos- Er was eens

Margeeth Kwestro: Het is gruwelijk

Voor De-Uitdaging waar ik al vanaf begin lid ben heb ik gekozen voor het gedicht “het is gruwelijk”(https://neerlandistiek.nl/2017/07/gedicht-hanny-michaelis-het-is-gruwelijk ) van Hanny Michaelis. Ik heb er voor gekozen om elementen van het gedicht uit te beelden in stof. Tere groene kleuren voor de uitkomende blaadjes en roze zijn de bloesems die je ook veel ziet in het voorjaar. Het gekras van vogels werden de woorden Kra, kra in lutrador. Er kwam een boom in een bladmuziek voor het piepende en krassende voorjaar en nog wat losse stekelige takken.

Marjo Stoeckart: What I wanted to do

“All we have to decide what to do with the time that is given us” uit “The Fellowship of the Rings” van J.R.R. Tolkien en wat dat onze zoon, toen 10 jaar, had geantwoord op de vraag wat wil je later worden?. “Geschiedenis studeren, in een kamer zitten en een boek schrijven is mijn tekst. Peter gebruikte de quote als motto in zijn scriptie voor het Promoveren in de Psychologie. Van katoen heb ik een gequilt boek gemaakt. De 4 kaftdelen vormen samen 1 afbeelding van een afgezaagde boom voor een de zee. De, 3laags , bladzijdes bevatten herinneringen aan Peter. Foto’s afgedrukt op katoen en in textiel uitgewerkte attributen  vertellen het verhaal van zijn leven. De nu 10 bladzijdes zijn met drukkers op de hoeken aan elkaar verbonden zodat ze kunnen wisselen en er aan toegevoegd kan worden. Zo hebben we beide een boek gemaakt.

Petra Kleinendorst: Regen, regen, kom je weer

Mijn vader vertelde vroeger heel vaak versjes, en dit is er 1 van die hij zo vaak opzegde dat het nog steeds in mij hoofd zit: Regen, regen, kom je weer, straal je weer met stromen neer……. Met al die regen van oktober vorig jaar tot in mei dit jaar was mijn gemoedstoestand behoorlijk somber, dus een regenquilt past er perfect bij. Ik vind de woeste wolken eigenlijk best mooi, gemaakt van verschillende stofjes , aan elkaar gemeanderd, beschilderd met acrylverf en bewerkt met zilvervlokken en schapenwol. De opspattende regendruppels zijn met wat uit elkaar getrokken organza gemaakt en het gedicht geprint op stof en met vliesofix op de ondergrond gestreken.

 

 

 

Ditjes en datjes

Door: Marijke van Welzen

Sainte-Marie aux Mines

Het is al weer even geleden: de Carrefour European de Patchwork in Sainte-Marie aux Mines. Wij genieten er altijd weer van, dit jaar was de 4e keer dat we de tentoonstellingen bezochten. De tentoonstellingen, de ontmoetingen, de omgeving, lekker eten. Wij maken er graag een vakantie van. Met veel wandelingen door de wijngaarden. Deze keer was de druivenpluk bezig. Wat wij niet wisten: de druiven voor de Crémants d’ Alsace worden met de hand geoogst. De hele trosjes druiven worden met een speciaal schaartje geknipt en in een bak gegooid. Die bakken worden weer verzameld en per tractor naar de boerderij gebracht. Veel van die tractoren worden door vrouwen gereden! De druiven voor de andere wijnen worden machinaal geoogst. Soms met enorme machines en dat gaat dan razendsnel. Je ziet het verschil aan de druiven in de bakken.

Carrefour Européen de Patchwork, the European Patchwork Meeting

Dit jaar waren er veel Nederlandse inzendingen. De tentoonstelling “Connected in Red” van het quiltersgilde, de “ Imagine a bird “ van het EQA met heel veel Nederlandse quilts en bij de “Round Bobbin” tentoonstelling van Patchquilt/EQA. En de tentoonstelling van Helma Huisman-Hildebrand.

Image a bird

 

Imagine a bird

 

Imagine a bird

Round Bobbins

Round Bobbins


Mijn favorieten waren de tentoonstellingen van Lena Meszaros en Sarah Luise Kaminski.

 

Lena Meszaros

 

Sarah Luise Kaminski


Tentoonstellingen

Ondertussen zijn er diverse kunstwerken van mijn hand te zien in het buitenland. O.a. in Duitsland bij het Textil&Rennsportmuseum in de tentoonstelling “West-Östliche Inspirationen in Textil” mit Stickereien aus Afghanistan. (Link: https://trm-hot.de/).

Snowflakes


En eerdaags in de VS , Houston Quilt festival, in de Sacred Threads tentoonstelling. (link: https://www.quilts.com/special-exhibits/)

 

Whispers on the Wind


Wil je altijd op de hoogte blijven, volg me dan op facebook https://www.facebook.com/marijke.vanwelzen/

 

 

Het ontstaan van een Quilt Bee op het eiland van Dordt

Door: de leden van de Bee

Voor de jubileumdagen van het Quiltersgilde had het Quiltersgilde in juni 2023 een tentoonstelling georganiseerd in Dordrecht.
Wij zijn natuurlijk allemaal gaan kijken. Wat een mooie diversiteit aan quilts hing er! Aan verschillende tafels zaten vrijwilligsters die een activiteit aanboden. Zo ook Maartje en Liesbeth. Margretha schoof bij hen aan en ze raakten in gesprek. Op haar vraag of ze niet eens af konden spreken om over quilten te “praten”, sprak Maartje enthousiast; “Laten we dan ook een Quilt Bee oprichten”. En zo was er de start van de Dordt Bee.

Nu, een jaar later komen 10 dames maandelijks bij elkaar. We rouleren van woning, zodat iedere keer een andere gastvrouw de honneurs waarneemt.
Met passen en meten passen we in iedere huiskamer. Het is altijd gezellig, er worden ideeën uitgewisseld, werken getoond en advies gevraagd.
Er wordt gewerkt aan diverse werkstukken van groot tot klein, van traditioneel tot modern, al dan niet gecombineerd met borduurwerk.

Om ons 1e ‘jubileum’ te vieren, hebben Maartje en Liesbeth veel uit de kast getrokken. Ze verrasten ons met een kaart met onze quilts erop, wat mede mogelijk is gemaakt door Johan den Houter van drukkerij RAD.

Met op de kaart ons eigen Quilt Bee logo, ontworpen door Johan Korteland van MaxiGraphx, met de voor Dordrecht typerende schapenkop erop.

Maartje en Liesbeth hadden ook een werkje voorbereid, zodat we na een middagje gezellig hobbyen allen een leuk portemonneetje hebben, met ons logo erop en schapenkop bedeltje.

Het was een super leuke middag; een mooi afsluiting van ons eerste jaar als Quilt Bee.

 

50 jaar, ja ik wil

Vandaag, precies 50 jaar geleden trouwde ik met mijn lief. Een reden tot heel veel dankbaarheid en natuurlijk is het ook feest.

Alvast in de stemming

Om in de stemming te komen staat onze trouwkleding de hele maand oktober te shinen in de kamer.

Af en toe kijk ik vol bewondering naar de door mijn Mem gemaakte trouwjurk. Toen vond ik het heel gewoon, nu vind ik het heel bijzonder en hartstikke knap. Ook het uniform van mijn man is een degelijk stukje vakmanschap dat in die tijd door een in uniformen gespecialiseerde kleermaker op maat is gemaakt. Niet alleen hier is het  50 jaar Ja ik wil, ook het  Fries Museum staat in het teken van Ja, ik wil. De tentoonstelling over de trouwjurk van de afgelopen 250 jaar is te zien t/m 16 februari.

En dan nog een hele bijzondere schenking uit de nalatenschap van de Zaanse familie Goedkoop van Wessem aan het  Zaans Museum. De trouwjapon  uit ongeveer 1870  is zo bijzonder gemaakt en ik hoop ooit nog een keer dit pronkjuweel te mogen bewonderen.

Maar oké, even terug naar onze 50 geleden Ja, ik wil. Onze bruiloft en 25 jarig jubileum hebben wij groots gevierd. Dit keer doen wij het wat bescheidener en in drie etappes. Drie keer feest is drie keer genieten en wij sluiten de feestelijkheden af met een weekendje Terschelling, daar waar 53 jaar geleden alles begon.

Medewerkersdag

En er zijn meer feestjes. Er is al eerder in een blog vertelt over de medewerkersdag, maar ik wil ook nog even benadrukken  dat dit echt voor mij een feestdag is. Het is zo leuk om elkaar één keer per jaar te ontmoeten. De ochtend staat in het teken van de serieuzere zaken, de middag is één en al  creativiteit. Wij gaan naar huis met een leuke hanger, waar ik thuis nog even aan doorwerk.  Uiteindelijk ben ik tevreden met het resultaat en de hanger staat hartstikke leuk op mijn rode jurk. Bedankt bestuur voor het organiseren van weer een heel gezellig samenzijn.

Vezels

Ook het tv programma BinnensteBuiten is voor mij een klein dagelijks feestje. Vorige week was er een super interessant item over textiel gemaakt van lisdodde (rietsigaar). Sinds 2018 is  Iris Veentjer van ontwerp studio I Focus bezig met het ontwikkelen van producten die kunnen bijdragen aan een regeneratieve wereld.

Tijdens het kijken gaat er een luikje in  mijn hoofd  open. Ik meen mij te herinneren dat ik hierover eerder heb gehoord en na wat hersengekraak weet ik het weer. In het tijdschrift Vezel van het textielinstituut Hawar  staat in 2023 een artikel over dit project van Iris. Wil je het verhaal nog  lezen klik dan hier.

En dat brengt mij gelijk op het onderzoek met brandnetels van Mathilde Jongbloed (docent bij Hawar).  Ik heb een vreselijke hekel aan brandnetels en vol ontzag heb ik toentertijd gelezen hoe Mathilde ze plukt, kookt en na nog veel meer handelingen ontstaat er uiteindelijk draad. Een prachtig onderzoek, maar een heel karwei om het zelf te maken. Gelukkig is er tegenwoordig ook heel mooi brandnetel garen te koop.

en voor de liefhebbers een link naar een filmpje over  Hoe maak je kleding van brandnetels

Nu stop ik met schrijven en ga ik nog even een dagje feestvieren en dan op naar Terschelling.

Tot de volgende keer en een hartelijke groet,

Jo Huijsman

De woestijn zal bloeien als een roos

Door: Joke Timmer

Soms valt alles samen bij het zoeken naar een onderwerp en de verwerking daarvan.

Bij het opruimen van de schuur vonden we een zak wol, die op z’n minst 45 jaar oud was. Eerste opwelling: weg er mee, maar mijn “radertjes” gingen ook gelijk draaien. Onze kerk bestond 40 jaar en er was gevraagd iets te maken om een expositie mee samen te stellen. Het maakte niet uit welke techniek je wilde gebruiken, als het maar over een bijbels onderwerp ging. En deze wol deed me denken aan de kleur van de woestijn.

Veertig jaar – de woestijn, het was alvast een begin.

De wol werd diverse keren gewassen, het was erg vuil en zat vol met takjes en blaadjes, maar uiteindelijk kon het verwerkt worden. Een oud stuk molton deed dienst als ondergrond om de wol op te punchen (met de machine). Het eindresultaat werd ruwer gemaakt door er stukjes stof op te zetten en door te stikken. Tegelijkertijd werd de cursus van Cherilyn Martin gevolgd en gebruikt door er met diverse draden steken op te borduren, wat het geheel nog realistischer maakte.

Toen kwamen de rozen in beeld naar aanleiding van de tekst: “De woestijn zal bloeien als een roos”. Omdat ik tot nu toe aan het recyclen was, werd er een oude trui gebruikt om rozen van te maken. Gewoon een roos opgezocht op internet en op het scherm overgetrokken op resten plastic van puinzakken. De goede delen van de trui aan de achterkant volgens het patroon op het plastic genaaid (zigzag) en uitgeknipt. Daarna de rozen iets opgevuld en weer dichtgenaaid. Dit geheel op de ondergrond gezet, met groene blaadjes van katoen en (gesmolten) organza en de randen afgewerkt met stroken van de trui.

Is het quilten? Nee, niet echt. Is het art quilten? Misschien… maar het belangrijkste is dat ik veel plezier heb gehad aan het bedenken en maken er van!

 

Traditioneel quilten – de Huisjesquilt

Door: de commissie Traditioneel Quilten: Janine, Joke en Sylvia

Nieuwsbrief

In de vorige algemene nieuwsbrief schreven we over de huisjesquilt. Heb je die gemist en wil je nog even teruglezen, klik dan HIER. Misschien krijg je de nieuwsbrief nog niet en wil je hem wel? Klik dan HIER. Je blijft dan van alle activiteiten op de hoogte.

Door de nieuwstip in de algemene nieuwsbrief kwamen een aantal leuke, spontane reacties op de huisjesquilt binnen. We vermelden ze graag hier.

Henk van Kooten

Henk van Kooten schrijft dat hij het leuk vindt om zijn huisjes quilt te laten zien. Na het bezoek aan een quilt winkel kwam Henk thuis met een plastic tasje met stoffen. En wat stond er op de zak ….  Deze huisjes, klein en zwart- wit afgedrukt. Dat gaf Henk de inspiratie om dat uit te werken in kleuren en toevoegingen. Het is hand- en machinewerk en de afmeting is 110 cm breed en 70 cm hoog.

Fieke Jansen-Cox

Fieke Jansen-Cox werd vorig jaar, op de Meet & Greet ontmoetingsdag in Nijkerk, geïnspireerd door de quilts van Anna Jantina. Anna vertelde daar over haar werk en showde o.a. haar huisjesquilt. De huisjes zijn door Fieke met de hand genaaid op theezakjes papier. Dat geeft wat stevigheid en zo kon zij allerlei stofjes gebruiken, ook hele dunne. Zij heeft veel restjes verwerkt en vond het heel leuk om te doen. Zij heeft daarna alle blokken op de naaimachine aan elkaar gestikt. De top is nu klaar!

Truus Groeneveld

Truus Groeneveld kon in het eerste Coronajaar in 2020 nergens heen. Daarom heeft zij toen elke dag een huisje gemaakt tot zij er 365 had. Daarvan heeft zij er 260 stuks verwerkt in een wandkleed. Daarna heeft zij nog 5 kussens voor de kleinkinderen en een leuke tas gemaakt. Ze vindt de huisjesquilt heel fijn voor rest verwerking. Zij heeft alles met de naaimachine gemaakt en met de hand gequilt en ze heeft er met plezier aan gewerkt. Het wandkleed hangt in de hal van haar appartement.


Marianne Gutter

Marianne heeft onderstaande quilt gemaakt. Zij schrijft dat de huizen oorspronkelijk een Amerikaans ontwerp zijn. Marianne heeft er een kerstsfeer aan toegevoegd, plus een eigen ontwerp van een Zaans huis en een kapsalon. Ook heeft zij de slee, de sneeuwpop en 2 bomen toegevoegd. Die komen van een Quiltersgilde kerstquilt.

Bij het oorspronkelijke patroon was niet goed te zien waarom het huis een bibliotheek was, of een school, quiltwinkel of postkantoor. Marianne heeft daarom bij de bieb boekjes voor het raam gelegd, en bibliotheek op de muur geborduurd. Zo ook bij de school, met spelende kinderen, die kreeg de naam Sweelinckschool. Dat was Marianne’s lagere school. De quiltwinkel heeft zij quiltparadijs genoemd.

De quilt is 103cm breed en 148cm hoog. Marianne heeft er 9 maanden aan gewerkt. De quilt is met de hand genaaid en doorgestikt met de machine.



Tot slot

Bedankt Henk, Fieke, Truus en Marianne dat jullie je verhaal met andere quilters willen delen!

Hoe doen we het in Rijswijk?

In Rijswijk gaan we veel laten zien

 

We hebben grootste plannen. Omdat we een hele hal mogen vullen hebben we maar liefst 3 tentoonstellingen in petto:

  • Connected in Red, uitgeschreven door het Quiltersgilde en al te zien geweest in de Elzas en Groningen ;
  • Imagine a bird, de EQA-challenge van 2024 met op de foto de inzending van Yolanda Coevert, So proud;
  • Round bobbins ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan van het Zwitserse Quiltersgilde.

In het vooroverleg met de beursorganisatie, waarbij Jobina de tentoonstellingen regelt en Angèle alle organisatorische zaken, kregen we een plattegrond mee van de hal die we in mogen richten.

Een hele uitdaging

Wie met name de Zwitserse bobbins al eens heeft zien hangen, hetzij op Facebook, hetzij ergens op een expositie, weet dat het een hele uitdaging zal worden om ze zo te hangen dat ze tot hun recht komen. We hebben al verschillende opties besproken waarbij we ervanuit gingen dat alle bobbins 3.50 meter waren. In de Elzas hebben we kunnen zien dat er kennelijk meerdere maten centimeters zijn; er was er niet een die precies zo lang was als de andere. Korter, langer, we hebben het allemaal gezien. Daar willen we een oplossing voor vinden en dat bespreken we vandaag samen met de tentoonstellingscommissie die sinds dit jaar bestaat uit Nelleke Meinders en Edith Verdegaal. Zij hebben al heel wat ‘meegedraaid’ op de tentoonstellingen het afgelopen jaar, onder andere op TexHanDa in Den Bosch waar onderstaande foto werd gemaakt door Désirée Jonkers. Mocht je het blog waarin zij zich voorstellen gemist hebben dan  is hier de link.

Kom je ook naar Rijswijk?

Afgelopen vrijdag, op 11 oktober om 11 uur is de kaartverkoop voor de Patchwork&Quiltdagen van start gegaan. Je vindt alle informatie over de beurs, de vele workshops en de standhouders via deze link 

En mocht je vanmiddag langs Delft rijden en een paar vrouwen met rode konen uit het van der Valkhotel zien komen, dan hebben wij de klus geklaard en ligt er een plan voor de inrichting. Hopelijk komen we elkaar in ieder geval tegen in februari.

Inge van Koningsveld

Musharaka kleed

Door: Arnel van Poederooijen
(Mockingbirds Arnhem)

Kleed voor Wereldvrouwendag 2024

Eind september 2023 kreeg ik een verzoek om het naaiwerk te begeleiden bij een groep nieuwe Nederlanders. Het doel was om op Wereldvrouwendag, 8 maart, 2024 een kleed te presenteren waar vrouwen uit verschillende landen aan hadden meegewerkt. Ik vond het leuk om dat te doen, want ik weet wel wat van patchwork en quilten.

Samenwerking = Musharaka

Eén keer in de 14 dagen kwamen we bij elkaar. Materiaal was aanwezig, dus we konden aan de slag en ondertussen werd er gekletst. Er waren telkens drie of vier dames die mee deden. Later vroegen we ook enkele Nederlandse dames om iets te maken. De vrouwen die mee deden kwamen uit Iran, Pakistan, Afghanistan, Syrië en Marokko en dus eenn paar uit Nederland. Half februari waren alle werkstukken binnen en kon ik alles gaan samenstellen.

Musharaka

Het kleed heet ‘Musharaka’, dat betekent zoiets als meedoen, samenwerken. Alle ingeleverde werkstukken kon ik kwijt en hier en daar moest het opgevuld worden om er een geheel van te maken.

 

Begin maart nam ik het kleed mee naar de Nederlandse les om het aan de begeleider, de Syriër Jahwad, te laten zien. “Het is prachtig, maar ik mis iets, kun je Musharaka er ook in het Arabisch op zetten?” En hij schreef het in snel tempo van rechts naar links op. “Oei”, zei ik, “kun je dat ook iets groter schrijven?”

Met de tekst op een papiertje ben ik thuis, samen met een deelneemster, de tekens met een draad wol op het kleed gaan verwerken.

Onthulling van het kleed

Op 8 maart 2024 is het kleed onthuld tijdens een gezellig samenzijn van de dames die hadden meegedaan en belangstellenden. Er werd gedanst en heerlijk gegeten.
Het kleed werd opgehangen in de gemeenschappelijke ruimte waar iedereen het nog steeds kan bewonderen.