Alles op zijn kop en achterste voren zetten

Matthew Harris

De titel van de cursus van Matthew Harris, docent aan het West Dean College in zuid Engeland, was “Onderste boven en achterste voren”. Een titel waarbij je je voorhoofd fronst en niet weet wat je daar  nou van moet denken.

Matthew zou in de cursus werken met een methode die hij zelf ontwikkeld en toegepast had bij het ontwerpen van zijn textiele kunst.

Ook stond bij de beschrijving dat je aanvankelijk op het verkeerde been gezet zou worden om later tot verrassende resultaten te komen. Nou dat laatste zou voor mij geheel blijken te kloppen.

Zoals gebruikelijk was ik de avond tevoren bezig met 2 tassen vol pakken met het benodigde materiaal. Heb jij dat ook altijd, dat je niet weet wat je gaat maken,en het lastig vindt te anticiperen welke kleuren en stoffen nou bedoeld worden en uiteindelijk veel te veel meeneemt?

Oost-Indische inkt

In dit geval moesten wij o.a. een serie abstracte afbeeldingen mee nemen, Oost Indische inkt en een daarvoor geschikte pen. De eerste opdracht was met Oost Indische inkt en pen een lijnenspel tekenen van de meegebrachte voorbeelden op een aantal vellen papier .

Een compositie maken

De volgende opdracht was om met vouwen en bij elkaar trekken je lijnenspel te veranderen. Ik had nog steeds geen idee waarmee ik bezig was. In mijn hoofd dreunde het woord compositie maken……..compositie maken……….en alles wat ik ook uitprobeerde een compositie werd het niet. Een deel van het getekende lijnenspel liet ik maar ongemoeid. Met de moed der wanhoop dacht ik: “wat doe ik hier?”

Matthew ging inmiddels om beurten met de cursisten praten, hun tekening bekijken en vragen wat voor werk zij gewend waren te maken. Aan de hand van de verkregen informatie gaf hij een advies hoe zij verder zouden kunnen werken.

Toen ik aan de beurt was, begon hij in het deel dat ik ongemoeid had gelaten het papier te vouwen. Onder zijn vouwwerk ontstonden plotseling hele grappige geometrisch figuren. Ik was perplex en kreeg er kippenvel van. Wow, dat je dat op die manier te voorschijn kon toveren.

Mijn volgende opdracht was om 3 van de ontstane figuren uit te kiezen, ze alle 3 apart op een A4 vel in Oost Indische inkt te tekenen en geheel zwart op te vullen. Te fotokopiëren en uit te knippen.

Om me heen zag ik een aantal cursisten zuchten en vertwijfelde pogingen doen om verder te werken. Het was opvallend dat hoe langer en ervarener de diverse deelneemsters met art quilten in hun leven bezig geweest waren, hoe moeilijker het voor ze was hun eigen stijl eerst los te laten. Want juist door anders er naar te kijken, ontstonden nieuwe, onbekende vormen.

Mijn geluk was dat ik nog zoekende en niet zo ervaren ben. Ik werd er reuze vrolijk van.

Matthew adviseerde mij vervolgens de 3 figuren uit te knippen, één wat te verfrommelen zodat ik misschien de koppeling kon maken naar het driedimensionale werk, dat ik graag in mijn quilts toepas. Dat had ik hem verteld.

En zo kon ik verder gaan en ontstond er de volgende compositie:

En nu nog in textiel

De laatste dag brak aan en nu ging het er om de compositie in textiel te vertalen.
Ik koos daar voor geverfde moerbeiboombast. De ondergrond was rood geverfd en ik had de avond tevoren nog met zwarte verf er over heen geschilderd. Het figuurtje is vergroot uitgeknipt en met de hand naaiend ben ik bezig geweest de vorm er in aan te brengen.

Helaas hangt het nog steeds onafgemaakt in mijn werkkamer. Geveld door quiltersdip.
Misschien kom je het ooit ergens tegen en herinner je je hoe je door alles op zijn kop te zetten en geheel uit je “comfort zone” te kruipen, je tot vrolijke, onverwachte, out of space composities kunt komen.

Yvonne Panofsky