Het virus zet door

Het virus zet door

Nee, nou doel ik eens niet op Covid-19!

Ik ga het fijn hebben over een geheel ander virus. Het riskante verfvirus… dat virus zet door!

Het was zulk zonnig weer gedurende juni. Ik dacht, hoe kan ik de zon nou beter inzetten dan als verfbuddy?

Vlug een vraag om hulp geplaatst op het artquiltforum, en de gouden tip was dit filmpje van Lisa Walton

Maar eerst had ik nog een schuld in te lossen…

 

Buurkinderen

Tijdens de lockdown van de scholen heb ik gelezen met ons buurjongetje van 7 jaar. Hij vond het moeilijk om dat met mama te doen, en hij en ik vonden het superleuk om samen te lezen. We hebben een mooi boek gemaakt, en hebben op allerlei creatieve manieren samen gelezen en met taal gespeeld.

Zijn zusjes, 6 en 4, wilden ook weleens wat leuks doen met de buurvrouw. Dus spraken we af dat ze een keertje bij mij mochten komen, en dan wilden ze verven. Nou, dat kon geregeld worden. Broer wilde ook mee.

Dus, Hilda aan het werk. Latex, kleurpigmenten in de favoriete kleurtjes van de kinderen, rollers, kwasten, en alle resten acrylverf bij elkaar.

 

Klaar voor de start!

Ik had bedacht om eerst een mooi pad met blote voetjes te stappen op het behangpapier. Dat vonden de dames geweldig! Met de roller over de voetzolen kriebelde wel, maar dat was onderdeel van het plezier. Broerlief had op het moment suprème toch geen zin in vies worden (ik had gevraagd of dat mocht) dus hij zag er vanaf. Nou, de meisjes wisten er ook wel weg mee! En ja, natuurlijk, op die leeftijd is het ontdekken wat al die kleurtjes door elkaar heen doen echt te leuk. En die blauwe voetjes op onze tegels, net naast het oranje plastic “Buurvrouw, per ongeluk!” koester ik…

Ze waren trots op hun resultaten, en broer had wel een beetje de pest in dat hij niet had meegedaan…

 

 

Mijn eigen spel

Diezelfde middag, na het opruimen, heb ik mijn eigen feestje gemaakt; het was tijd om die zon voor mijn eigen plezier in te zetten! Dus stukken katoen gepakt, vloeibare textielverf neergezet en bladeren en bloemen uit de tuin geplukt. Ik heb van die mooie bladvormen in mijn tuin, dus daar heb ik flink van geprofiteerd!

 

 

Nog een keer!!!

Kleine kinderen, zo van een jaar of twee, kunnen nog zo ongedwongen genieten als ze iets leuk vinden. En wat zeggen ze dan? “Nóg keer!”

En ach. Hoeveel anders ben ik van binnen?

Dus…

 

 

Nog een keer frommelen en draaien. De paarse stof is dus geheel gladgestreken maar ziet er superfrommelig uit :-) De gedraaide met goudverf erop is echt mijn favoriete lap geworden…Ook nog wat spelen met blad; èn met knijpers. Leuk om te doen, al vond ik het resultaat niet zo denderend. Het middenstuk was wel leuk.

 

Ander medium???

Ik dacht, als het op de stof zo mooi wordt moet het toch ook een leuk effect hebben op papier?

Dus mijn voorraad koudgeperst aquarelpapier aangesproken. En met verdunde acrylverf hetzelfde kunstje herhaald…

En raad eens? Ja hoor… Hilda blij!

Oh dat crocosmiablad…

 

 

Vroeger moesten we van mijn moeder eerst het werk afmaken en dan mochten we gaan spelen.

Ik merk, dat ik soms eerst moet spelen, omdat ik dan daarna weer beter kan werken.

Als ik kijk naar het volkomen pretentieloze spelen van de meisjes: ontdekken, nieuwsgierig zijn, kijken wat die kwast doet op het papier, of op je been, hoe leuk het is om te spetteren, de verf te mengen en dan te kijken wat er gebeurt, dan word ik daar heel blij van.

Ik heb ervan geleerd. Opnieuw.

Op de kleuterkweek was het een motto dat we meteen in de eerste weken al leerden: “Mijn spelen is leren”.

En natuurlijk, dan kunnen we de discussie gaan voeren over hoeveel kinderen nog mogen spelen.

Maar laten we vooral zelf lekker spelen.

Uitproberen, nieuwsgierig zijn, ontdekken wat er gebeurt als je die verf combineert met dat blad…

Wat er gebeurt als je rolt, frommelt, knijpert, sputtert…

Even weer dat kleine kind de ruimte geven.

Gun het jezelf!

 

Lieve groet,

Hilda