Padre de Familia

Wat eraan vooraf ging

Ruim 30 jaar geleden, dus ergens in de jaren ’90, kwam ik voor het eerst in aanraking met patchwork en quilten. Het kwam door een artikel in het blad Ariadne.
Dat resulteerde in een plaid voor de babykamer (mijn eerste quilt – niet bewaard gebleven). Het werd helaas niet zoals ik gehoopt had.

Omdat het quilten mij toch bleef fascineren, werd ik in 2003 lid van het Quiltersgilde.
Ondertussen had ik een gezin met 2 kleine meisjes, het huishouden, 2 parttime banen, een opleiding en een eigen paard; er bleef weinig tijd over voor een extra hobby. Daar heb ik me destijds bij neergelegd, dus ondanks mijn fascinatie kwam er weinig van quilten.

Het traditionele blok ‘Friendship Star’ was in deze tijd één van mijn favoriete patronen en als het lukte toch iets te maken, gebruikte ik veelal stofjes van de markt.
Echte quiltstoffen waren duur en niet makkelijk verkrijgbaar in mijn buurt.

Het blad Quiltnieuws vond ik zo leuk, dat ik daarvoor lid bleef van het Quiltersgilde.
Zo’n tien jaar later in 2013 (ik lag in scheiding), heb ik al mijn lidmaatschappen opgezegd.
Echter al sinds mijn kindertijd zit het handwerken in mijn bloed.
In meerdere vormen, dus of het nu om (kleding) naaien, breien, haken, patchwork of quilten gaat: ik vind het allemaal leuk en blijf er mee bezig.

Opnieuw lid van het Quiltersgilde en
meedoen aan een project

In september 2023 vraagt mijn ‘nieuwe’ schoonzus Ria mij of ik zin heb om samen aan het project Van tekst naar textiel van het Quiltersgilde mee te doen.
Ik dacht JA waarom ook niet.
Opnieuw ben ik lid geworden van het Quiltersgilde en samen schreven we ons in voor het project.

De eerste briefing ging via een ZOOM meeting.
Ik heb tijdens deze meeting wat aantekeningen gemaakt: over het verwerken van tekst in je quilt of alleen letters, over copyright van je gekozen tekst. Verder nog iets over uitleg m.b.t. de mails die zouden volgen voor jezelf en je quiltmaatje.
En iets met het blad: in één oogopslag?
Ik weet nog dat ik dacht: “ik begrijp het niet helemaal, maar ik zie het wel”.

Een week later kwam de eerste mail met een goede uitleg erbij hoe je samen met je quiltmaatje in hetzelfde Word-document kan werken. Mijn maatje Ria was nog even een paar weken druk met andere dingen. Toch bleef ik elke week mijn vragen maken en opsturen. Hoe verder ik erin kwam, hoe meer ik in de flow kwam dit project tot een goed einde te brengen.
Omdat we elkaar als schoonzussen zo goed kennen, hadden we toch regelmatig even wat contact. Daardoor ging mijn denkproces wel verder: hoe ga ik die tekst, mijn gekozen versje van Toon Hermans nou uitbeelden?

Na de vijf duidelijke wekelijkse e-mails op de maandagen in oktober 2023 had ik een hele verzameling van geprinte papieren, aantekeningen en schetsen, die ik allemaal op volgorde opborg in een map; om het voor mijzelf overzichtelijk te houden.

Ik begon het blad ‘in één oogopslag’ te begrijpen en krabbelde daar met potlood mijn hersenspinsels op. Dat blad werd echt een houvast tijdens het hele proces.

Werkmap

Emotionele rollercoaster

Het proces werd een emotionele rollercoaster voor mij.
De tekst die ik had gekozen (‘Gedroomd Leven’), kwam door mijn vaders enthousiasme voor Toon Hermans.
Ik had nooit kunnen voorzien dat ik tijdens het werken aan dit project verstrikt zou raken in zoveel herinneringen, die steeds weer bij mijn vader uitkwamen.
Heel intensief, maar ook mooi, want ik leek daardoor eindelijk toe te komen aan de rouwverwerking van het overlijden van mijn vader. Hij stierf in februari 2013, in voor mij één van de moeilijkste periodes van mijn leven.

Uiteindelijk heeft het voor mij geleid tot een memory quilt met veel toevalligheden:

– Negen blokken van 13 cm, wordt een vierkant van 39 cm -> mijn vaders geboortedag: 13-9-39
– te klein: rand toegevoegd van 12 cm -> 12+39+12=63 -> mijn ouders trouwdag: 12-12-63
– de negen middenblokken zijn gebaseerd op 13 steekwoorden uit het versje van Toon (geborduurd in de binnenste rand). Ze beelden uit wat ik voel bij deze tekst en staan tegelijkertijd centraal voor gebeurtenissen in mijn vaders leven.

Zo kregen de meeste van mijn negen blokken tijdens de ontwerpfase redelijk snel vorm.
Wat traditionele blokken zoals de ‘Log Cabin’, ‘Pandora’s Box’, ‘Monkey Fist’, een deel van ‘Paradise Tree’, maar ook enkele zelf bedachte fantasie blokken.

Ondanks veel schetsen en brainstormen;  wilde blok 3 ‘vagelijk’ maar niet lukken.

Tot ik eind november op een website met gratis quiltpatronen bij toeval een ‘vaag’ blok vond van negen lapjes uit februari 2013.

Toevalliger wordt het NIET; dit was precies mijn vaders sterfdag 9-2-2013.

blok 3: vagelijk

De uitvoeringsfase; in impasse

Ondertussen zijn we aanbeland in december, alle patronen liggen klaar. Tijdens deze feestmaand heb ik meer kunnen doen, dan ik vooraf gedacht had, dus dat was mooi meegenomen. Volgens mijn werkplan zou de uitvoeringsfase namelijk pas in januari starten. Toch heb ik in deze fase wel keuzes gemaakt waar ik achteraf spijt van had.
Het leerproces ging gewoon door: accepteren of opnieuw beginnen? Moeilijk!
Weken gingen voorbij, langzaam kreeg mijn quiltje vorm.

Een rode draad door mijn jeugd.

BLIJ, werd ik van de blokken die mij mooie herinneringen aan mijn vader opleverden.

BLIJ, werd ik van de enthousiaste reacties van mijn quiltmaatje en de mensen om mij heen.

Tegelijkertijd kwam ik in een impasse: de blokken waren goed, de zwarte tekstrand vond ik iets te opzichtig, maar op zich wel oké. Alleen: hoe ga ik nou de rest van die 12 cm rand invullen? Opnieuw tekenen, uitproberen, testen, enz.
En dat minstens vier keer!
Het was fijn om te sparren met mijn quiltmaatje Ria. Dat heeft mij geholpen het soms vanuit een ander perspectief te bekijken.

En het blad ‘in één oogopslag’ was een houvast, uiteindelijk werd ik óók blij van mijn hele rand!

De kers op de taart

 Dit project was voor mij een compleet nieuwe ervaring.
Vooraf had ik nooit kunnen bedenken hoe dit zou uitpakken, maar ik ben trots op mijn prachtige memory quilt, die een mooie plek heeft gekregen in de woonkamer.
Zodat ik elke keer als ik er naar kijk, terugdenk aan liefdevolle herinneringen samen met mijn papa Jan, die zichzelf graag “Padre de Familia” noemde, omdat hij ontzettend trots was op zijn vrouw, zijn drie dochters en zeven kleinkinderen.

Dan was er, als kers op de taart, natuurlijk ook nog de expositie afgelopen april in Rijswijk.
Wat mooi dat iedereen als deelnemer aan dit project de kans kreeg om haar quilt hiervoor aan te melden.
Voor mij persoonlijk: de allereerste keer dat ik een quilt kon exposeren.

Ik heb ontzettend genoten dat ik erbij kon zijn. Dat ik quiltangel mocht zijn, samen met mijn quiltmaatje Ria en onze vriendin Heleen, die ook mee heeft gedaan met dit project.
En dat ik zoveel nieuwe mensen heb gesproken en leren kennen.

Een geweldige ervaring en eindelijk, na die ruim 30 jaar, heb ik het gevoel dat de puzzelstukjes op hun plaats vallen, dat ik erbij hoor.

Manuela Asbroek

Persoonlijk blog geschreven door Manuela Asbroek.
N.a.v. mijn bijdrage aan het project ‘Van Tekst naar Textiel’.