Van een workshop naar een hexagonnen quilt

Miniquilttentoonstelling 2016

Daar ging ik voorjaar 2016 met de trein naar Dalfsen. Een lekker dagje uit met als reisdoel de miniquilt tentoonstelling van het Quiltersgilde. Fijn, er waren workshops, dus iets te leren! Want zo’n hele dag reizen en alleen de tentoonstelling leek ons wat mager. Wij, mijn zus en ik, hadden ons opgegeven voor de hexagonnen workshop van Marjo Bonnier. Het was een gezellige en leerzame bijeenkomst. Goed voorbereid, vrolijke stofjes, handige tips. Hoe doe je dat nu met die kartonnetjes: wel of niet plakken van de stof of met wat steken vastzetten; maak je ze zelf, of koop je ze… enfin genoeg geleerd. Het resulteerde niet alleen in een fraai naaldenmapje, waar ik nog steeds lol van heb, het stak me ook aan dat hexagonnen virus.

Leuke oefening een naaldenmapje.

Het hexagonnen virus

Een ideale bezigheid om die hoeveelheid aan reststofjes te verwerken tot vrolijke bloemen; het is een leuk klusje voor onderweg in de trein, of als je elders bent. Gestaag groeit mijn voorraad bloemen. Maar ja, vraag je je dan af, hoeveel heb je er nodig voor iets aardigs en wat kan/ zal ik ervan maken?
Je ziet op enig moment niets anders dan hexagonnen quilts als je op Facebook of internet kijkt en even googelt op wat er zoal kan. Quilts waarin de bloemen zijn verwerkt in rechte lijnen boven elkaar in één kleursfeer of verlopend. Natuurlijk ook grote en kleine hexagonnen. Zoals bij ieder patroon genoeg keuze.

Voor de maat had ik al snel een keuze gemaakt en een handige tang gekocht die van dun karton hexjes van 0,5 inch stanste. Dus ook dun karton verzamelen, want ik had inmiddels wel door dat je best veel hexagonnen nodig had voor een beetje quilt.
Mijn bloemen waren inmiddels in een oud beschuitblik beland en mijn bezoek werd vergast met de vraag hoe zou jij dat oplossen?  Verschillende mensen gingen dan aan de slag met het herschikken en schuiven van die bloemen. Mooie resultaten gaf dat en een goed gesprek onder het genot van thee of koffie.
Maar uiteindelijk maak je toch zelf de keuze en groeide ik steeds meer naar het idee van een mand met bloemen. Al doende begon ik bloemen te schikken van donker naar licht. Het moest in een wat losser verband. Dat past beter bij me. Dus kocht ik groen en blauwe stof om de ruimte tussen de bloemen mee te vullen.

Zie hierboven een kleurenschikking van mijn bezoek

De eerste beginselen van een meer definitieve schikking

En al snel werden de eerste bloemen en tussen kleuren aan elkaar gestikt. Dat idee van die mand heb ik verlaten toen bleek dat ik de bruine tinten van een mand niet in mijn schema van in elkaar zetten had opgenomen. Ik had er ook nog geen ‘hexjes’ voor gemaakt. Een bloemenweide is ook goed leek me.

Gestaag werd er gestikt, maar op enig moment staakte het werk, steeds de eettafel leeghalen om die fleece met hexagonnen neer te leggen… , nu even niet was het dan. Daarnaast kregen andere projecten prioriteit, dat zal jullie niet onbekend in de oren klinken.

Onafgemaakte projecten afronden “de Hexagonnen quilt”

Uiteindelijk dit voorjaar, bij het voornemen toch maar eens wat van die oude projecten af te ronden, na zeker twee jaar stilstand, ook deze quilt maar weer opgepakt. Je kijkt dan weer even met een frisse blik naar het voorliggende resultaat. Dat betekende eerst wat uithalen, teveel van dezelfde tussen kleur! Daarna ieder moment van even rusten toch weer wat hexjes en bloemen aan elkaar zetten. De aanmoediging van mijn buren, die af en toe naar dat monnikenwerk kwamen kijken, scheelde ook om door te zetten. Natuurlijk er ook nog wat bloemen bij maken want ik had kleurige restjes stof gehad en dat paste er nog prima bij.

Inmiddels dacht ik ook na hoe ik nu die rand zou afwerken. Uiteindelijk met advies van mijn zus en zwager de stroken van de groen en blauwe vul- kleuren gebruikt voor de rand. De suggestie om her en der wat losse ‘hexjes’ op die rand te appliqueren wuifde ik eerst weg als ‘werkverschaffing’. Onzin natuurlijk, na 257 bloemen en ca. 2457 hexagonnen kunnen die paar in de rand er natuurlijk ook nog wel bij.

Tijdens het quiltfestival in Groningen het aanbod van een maatje, uit mijn quiltgroep,  gebruikt om de kartonnetjes eruit te pulken. Ook geen sinecure. De tip die ik kort daarvoor had gehad “zorg dat er een ponsgaatje in het kartonnetje zit,” kwam voor deze quilt te laat.

De regiodag afgelopen najaar in Swifterbant, was de stok achter de deur voor het doorquilten en de bies. De losse hexjes op de rand heb ik er voor die dag nog maar even opgespeld. Na ruim zes jaar is dit project afgerond en hangt er nu een fraaie quilt aan mijn kast; iedere ochtend genieten als ik op sta.

Het eindresultaat

In mijn Moderne quiltgroep, de Moqing Birds, even stil gestaan bij de vraag kan dit een moderne quilt zijn? Wat denken jullie?

Christine Paris