De eindtentoonstelling van Textile-Art-opleiding

Afsluiting van mijn opleiding

Al een paar maanden leef ik ernaartoe: de eindtentoonstelling!

Waarvan? Van de tweejarige Textile Art-opleiding die ik sinds september 2017 volg. Ik heb daar veel leuke mensen ontmoet, veel gedaan en veel geleerd. Resultaat: een flinke productie van experimenten en kunstwerken.

En nu is het einde ineens daar. Dat is wel vreemd. Geen huiswerkopdrachten meer, geen lessen meer, en niet meer heel vroeg opstaan op mijn vrije zaterdag om op tijd bij de les te zijn (dat is dan wel weer fijn).

Gelukkig gaan we als groep wel verder met elkaar steunen, inspireren en motiveren, daar kijk ik erg naar uit.

 

De eindtentoonstelling

De eindtentoonstelling is een prachtig slotstuk na twee jaar hard werken. Hier laten de afstudeerders zien wat ze gemaakt hebben. De een toont haar topstuk, de ander laat meer haar proces zien. De tentoonstelling is altijd weer verrassend en afwisselend. Ik ben heel benieuwd hoe het dit jaar zal zijn, met de grote variatie in stijlen, technieken en materialen die ik al ken van mijn klasgenoten.

 

 

Textielfestival De Weerribben

Deze jaar is de eindtentoonstelling een onderdeel van het Textielfestival De Weerribben. Tijdens dit festival zijn op 14, 15 en 16 juni a.s. vier dorpen ondergedompeld in textielkunst. Het festival bestaat uit 21 locaties, waar 20 individuele kunstenaars en 13 groepen exposeren. Er is nog meer te doen: er is een markt en een wedstrijd. Er valt dus heel veel te zien.

Als je van fietsen houdt, is het heel leuk om van locatie naar locatie te fietsen door dit mooie landschap. Onderweg geniet je van de natuur en op de locaties kun je je laten verrassen door de kunst.

Kijk op de site voor meer informatie: https://textielfestivalweerribben.nl

(En: op zondag is het vaderdag, dan krijgen vaders gratis toegang!).

 

De laatste loodjes

Voordat mijn werkstukken geëxposeerd kunnen worden, moet er aan elk werkstuk nog wel wat gebeuren: nog iets afmaken, toevoegen, afwerken, veranderen, signeren. Al met al kost dat meer tijd dan ik dacht.

 

Verder moet ik ook nadenken over hoe ik mijn werkstukken wil presenteren. Het zijn geen quilts, maar ruimtelijke objecten. Die zet je niet zomaar ergens neer. Om ze goed te tonen, moet ik sokkels hebben, passend bij het object.

 

 

 

Recycling

Nu kun je kant-en-klare sokkels kopen, maar dat was me te duur en niet origineel genoeg. Bovendien hergebruik ik graag oude materialen in mijn kunst, dus dat kan ik ook voor de sokkels doen.

Op zolder lagen nog krabpalen van de katten. Die had ik ooit gemaakt van kartonnen kokers van de tapijtwinkel. De katten zijn er niet meer, dus die krabpalen kan ik nu wel een nieuwe bestemming geven.

 

 

Sokkels maken

De vierkante plankjes en het kapot gekrabde tapijt heb ik er afgehaald, de kokers op maat gezaagd en de lijmresten weggeschuurd. Met hoekijzers zijn de nieuwe plankjes bovenop vastgemaakt door in de koker een stukje hout te doen waar de schroeven in geschroefd worden.

 

 

De objecten zijn licht van gewicht, dus de sokkels blijven wel staan op de koker. Ik wil sokkels die rank en verfijnd zijn, net als de objecten, daarom wil ik er geen grondplaat onder maken. Maar een beetje extra stevigheid kan geen kwaad.

Een eerste idee was om een zak grind onder in de koker te doen als ballast. Door het gewicht onderin blijft de koker mooi staan, zo hoop ik. Maar dat is me te veel gedoe.

Uiteindelijk schroef ik onderaan ook hoekijzers en zo worden de sokkel toch wat stabieler.

 

 

Afwerking

Tot slot bekleed ik de kokers met stof. Ik had ook voor papier of verf kunnen kiezen, maar bij textielkunst hoort stof. Ik heb nog een glanzend zilvergrijs gordijn liggen dat me wel geschikt lijkt. Het grijs is een neutrale kleur en het glanzende maakt dat het licht weerkaatst. Daardoor valt het weg tegen een lichte achtergrond. (Tenminste, dat hoop ik.)

Voor één koker is de stof dubbel genomen en tot een koker genaaid en vervolgens om het karton geschoven. Dit gaat een beetje rimpelen.

Dat is niet wat ik wil, daarom lijm ik de stof om de twee andere kokers. Dan wordt het wat strakker, dat is meer hoe ik het bedacht had.

 

Al met al heb ik weer veel geleerd. Gewoon doen, spelen en experimenteren, dan ontdek je het meest!

Ytsje Tilma