Een quilter gaat weven

En ineens slaat het weefvirus toe bij een quilter.

Hoe is het zo gekomen?

Hoe is het zo gekomen dat ik naast het quiltvirus nu ook besmet ben met het weefvirus? Het verhaal is als volgt:  Omdat ik de structuur van jute zo mooi vindt werk ik al een paar jaar op een jute ondergrond.  Helaas heeft  jute ook  zijn beperkingen en zo ben ik tijdens de laatste lockdown op de gedachte gekomen om het hele maak proces van een quilt in eigen hand te nemen.  Dat wil zeggen; spinnen, verven, weven en dan het doek gaan bewerken tot een artquilt.  Daarom ben ik gaan googelen op weeflessen, tafelweefgetouwen en via het Weefnetwerk  heb  ik een online workshop vrij weven gevolgd.  Super interessant maar veel te hoog gegrepen voor een leek.  Kortom einde verhaal.

Totdat ik bij de kringloop een weefgetouw zie staan en na wat dubben ga ik overstag. 

Maar een aanhanger vol onderdelen is nog geen werkend weefgetouw.  Met het bestuderen van YouTube filmpjes, zelfs samen met mijn technisch wonder krijg ik er geen begin aan. Via de website van het weefnetwerk ontdek ik het weefatelier ‘De Rozengang’, een  cadeautje dicht bij mij in de buurt. 

In het atelier krijgen wij uitleg  over de werking van een weefgetouw en thuis, na een dagje knutselen en poetsen ben ik zo trots als een pauw op mijn eigen weefgetouw. 

Les

Niet gehinderd door enige kennis stort ik mij in dit avontuur en super snel sta ik met beide benen op de grond. Ik  snap dat ik les nodig heb om een begin te krijgen aan het weven. Wat bof ik toch met het weefatelier op een afstandje van een halfuurtje reizen.

de eerste handelingen

Aldoende  merk ik dat er best wel veel overeenkomsten zijn  met quilten en weven.  Secuur werken is een voorwaarde en dat is nou net niet mijn sterkste eigenschap.  Inmiddels heb ik drie lessen gehad op een snoezig klein overzichtelijk tafelweefgetouwtje wat ik  mag lenen. Ik kan het opgeklapt makkelijk mee naar huis kan nemen en het mag  in de mancave staan!

een klein tafelweefgetouwtje

In de eerste les heb ik met het maken van een schering (kettingdraden) en het opbomen van de ketting de eerste fouten gemaakt. Bij het inrijgen van de kettingdraden door de hevels worden deze foutjes afgestraft en net als bij quilten, één fout heeft enorme gevolgen voor de hele quilt.  Nu ben ik zo ver dat ik aan het weven ben. Een linnenbinding lijkt eenvoudig, maar zodra ik afgeleid ben gaat het mis en moet ik weer een aantal gangen uithalen.  Mijn hersens kraken van de nieuwe vaktaal die ik leer en de handvaardigheid die ik mij eigen moet maken.

Over enkele weken hoop ik zover te zijn dat ik op mijn eigen weefgetouw hevels kan maken en natuurlijk zou het hartstikke fijn zijn als ik deze zomer een ketting kan opzetten.

Ondertussen droom ik over de meest mooie quilts die ik ga maken met mijn eigen geweven lappen, maar het wordt eerst nog flink doorbijten om het weven onder de knie te krijgen.

Het kan weer

Nu alles weer mag en kan merk ik dat ik behoorlijk moet wennen om weer een volle agenda te hebben. Ook gaan (zoals het er nu uit ziet) alle exposities door en dus moet er nog wel even werk worden afgemaakt. Gelukkig is mijn werk voor de kunstroute Lochem tijdens Pasen, met de groep.  Zoo-Tex  zo goed als klaar. 

Wij exposeren in de Boskapel van het  landgoedhotel Woodbrooke . Het is via een mooie route vanaf het hotel tien minuten lopen  naar de kapel.  Bijkomend voordeel, na het bezoek aan de kapel is het bij mooi weer heerlijk toeven op het terras van het hotel en bij minder mooi weer is het binnen ook heel gezellig. Wees tijdens het Paasweekend welkom bij Zoo-Tex.

Hartelijke quiltgroet,

Jo Huijsman