‘Tempo Doeloe’

Intussen duurt de corona tijd maar voort, wip’s (work in progress) zijn affo’s geworden.

Ik weet niet hoe iedereen met een nieuwe quilt start: is het een patroon, een leuke stof, een combinatie daarvan of iets anders? Ikzelf sta vaak bij diverse quiltwinkels verlekkerd te kijken naar de prachtige stofjes en patronen maar kan dan ook weer geen keuze maken. Soms maakt het me onzeker. Het is iedere keer ook een uitdaging om iets te maken met stoffen die ik nog in voorraad heb. En dat zijn er nog veel…

Batik stoffen

Tegen de zomer lagen de batik stoffen van de zolder van mijn schoonouders (meegebracht uit Indië in 1951) te wachten.  Ik schreef hier al eerder over in dit blogbericht. Dat deden ze al ruim 25 jaar, maar nu pas had ik de moed om er eens echt aan te beginnen. Verder wilde ik graag wat effen stoffen opmaken en er lag nog het patroon ‘wagenwielen’ van Joosje Drapers op me te wachten. Ze gaf in september 2019 een workshop bij de landelijke ledendag van het Quiltersgilde. Dat patroon sprak me toen erg aan.

Dat alles gecombineerd, begon ik in juni wagenwielen van batik stof te maken. Gecombineerd met effen stoffen en afgebiesd met zwart. Er was zoveel stof dat mijn voornemen om nooit meer een grote quilt te maken al heel snel in het water viel. Voor onze echtelijke sponde van 2.00 x 2.20 meter had ik bedacht dat 13 x 13 blokken wel aardig zou zijn. Allemaal ronde vormen, een hele klus en alles met de hand. In december zaten ze in elkaar, 2.90 x 2.60 meter en het zag er naar uit dat ik met kerstmis kon gaan quilten… Niet dus.

Dreigende lockdown

Het aantal coronagevallen steeg, een lockdown dreigde en dan begin je je als quilter ook weer zorgen te maken of je wel genoeg spullen in huis hebt om de tijd goed door te komen. Dus gauw achtergrondstof en vulling in huis gehaald.

Op maandag 14 december werd de lockdown dreiging sterker en dus snel naar Den Bosch gefietst om nog wat extra quiltgaren te halen. Mogelijk was één klos niet genoeg!

Aan het einde van de middag samen met mijn man de top op de achtergrond gelegd. Vrijwel onmiddellijk concludeerden we allebei dat het mooier zou zijn om er nog een bredere zwarte rand omheen te maken. Help!! Geen stof daarvoor! Snel in de auto, manlief mee want dan hoefde ik geen parkeerplaats te zoeken. Een kwartier voor sluitingstijd rende ik de stoffenwinkel binnen, nadat hij vanuit de auto me nog gauw toeriep ‘maar minstens een metertje extra te kopen’… Uit zuinigheid zou ik daar niet aan gedacht hebben maar het bleek later een goed advies! Ik was niet de enige in de winkel met een vooruitziende blik maar bij thuiskomst was ik in ieder geval voorbereid op de langere lockdown die diezelfde avond nog bleek in te gaan!!

In de dagen daarna besloot ik het wagenwielen patroon door te laten lopen in de rand. En dan alle stukjes in zwart te maken. Dat betekende dus honderden stukjes extra op stof tekenen, uitknippen en naaien. De top is nu bijna af en dan kan er gesandwicht en uiteindelijk gequilt worden. Het duurt dan nog wel een poosje voor de quilt echt af is.

Samen hebben we hem al de naam ‘Tempo Doeloe’ gegeven. Dat betekent ‘de tijd van vroeger’, een tijd die doorloopt in deze tijd. En bij alle blokken herinner ik me dan ook nog de verhalen uit Indië, over geuren en kleuren en hoe fijn het daar was….

Ans Kouwe-Ickenroth

28 december 2020.