50 jaar, ja ik wil

Vandaag, precies 50 jaar geleden trouwde ik met mijn lief. Een reden tot heel veel dankbaarheid en natuurlijk is het ook feest.

Alvast in de stemming

Om in de stemming te komen staat onze trouwkleding de hele maand oktober te shinen in de kamer.

Af en toe kijk ik vol bewondering naar de door mijn Mem gemaakte trouwjurk. Toen vond ik het heel gewoon, nu vind ik het heel bijzonder en hartstikke knap. Ook het uniform van mijn man is een degelijk stukje vakmanschap dat in die tijd door een in uniformen gespecialiseerde kleermaker op maat is gemaakt. Niet alleen hier is het 50 jaar Ja ik wil, ook het Fries Museum staat in het teken van Ja, ik wil. De tentoonstelling over de trouwjurk van de afgelopen 250 jaar is te zien t/m 16 februari.

En dan nog een hele bijzondere schenking uit de nalatenschap van de Zaanse familie Goedkoop van Wessem aan het Zaans Museum. De trouwjapon uit ongeveer 1870 is zo bijzonder gemaakt en ik hoop ooit nog een keer dit pronkjuweel te mogen bewonderen.

Maar oké, even terug naar onze 50 geleden Ja, ik wil. Onze bruiloft en 25 jarig jubileum hebben wij groots gevierd. Dit keer doen wij het wat bescheidener en in drie etappes. Drie keer feest is drie keer genieten en wij sluiten de feestelijkheden af met een weekendje Terschelling, daar waar 53 jaar geleden alles begon.

Medewerkersdag

En er zijn meer feestjes. Er is al eerder in een blog vertelt over de medewerkersdag, maar ik wil ook nog even benadrukken dat dit echt voor mij een feestdag is. Het is zo leuk om elkaar één keer per jaar te ontmoeten. De ochtend staat in het teken van de serieuzere zaken, de middag is één en al creativiteit. Wij gaan naar huis met een leuke hanger, waar ik thuis nog even aan doorwerk. Uiteindelijk ben ik tevreden met het resultaat en de hanger staat hartstikke leuk op mijn rode jurk. Bedankt bestuur voor het organiseren van weer een heel gezellig samenzijn.

Vezels

Ook het tv programma BinnensteBuiten is voor mij een klein dagelijks feestje. Vorige week was er een super interessant item over textiel gemaakt van lisdodde (rietsigaar). Sinds 2018 is Iris Veentjer van ontwerp studio I Focus bezig met het ontwikkelen van producten die kunnen bijdragen aan een regeneratieve wereld.

Tijdens het kijken gaat er een luikje in mijn hoofd open. Ik meen mij te herinneren dat ik hierover eerder heb gehoord en na wat hersengekraak weet ik het weer. In het tijdschrift Vezel van het textielinstituut Hawar staat in 2023 een artikel over dit project van Iris. Wil je het verhaal nog lezen klik dan hier.

En dat brengt mij gelijk op het onderzoek met brandnetels van Mathilde Jongbloed (docent bij Hawar). Ik heb een vreselijke hekel aan brandnetels en vol ontzag heb ik toentertijd gelezen hoe Mathilde ze plukt, kookt en na nog veel meer handelingen ontstaat er uiteindelijk draad. Een prachtig onderzoek, maar een heel karwei om het zelf te maken. Gelukkig is er tegenwoordig ook heel mooi brandnetel garen te koop.